- utrząść
- dk XI, utrzęsę, utrzęsiesz, utrząś a. utrzęś, utrząsł, utrzęsła, utrzęśli, utrzęsiony, utrząsłszyutrząsnąć dk Va, \utrząśćnę, utrząśniesz, utrząśnij, \utrząśćnął, \utrząśćnęła, \utrząśćnęli, utrząśnięty, \utrząśćnąwszy - utrząsać ndk I, \utrząśćam, \utrząśćasz, \utrząśćają, \utrząśćaj, \utrząśćał, \utrząśćany1. «trzęsąc spowodować ciaśniejsze ułożenie się czegoś, opadnięcie na dno czegoś»
Utrząść gruszki w koszyku.
Utrząsać ziemniaki w garnku.
2. «wstrząsając czymś zrzucić, strącić część czegoś»Utrząść trochę jabłek z drzewa.
3. tylko dk utrząść «zmęczyć trzęsieniem (o koniu, wozie)»Koń utrząsł jeźdźca.
Utrzęsło nas na nierównej drodze.
utrząść się, utrząsnąć się1. tylko utrząść się «zmęczyć się wskutek wstrząsów podczas jazdy»Utrząść się w autobusie, na wozie.
2. «wskutek trzęsienia, wstrząsów lepiej ułożyć się, ubić»Winogrona utrzęsły się w koszu.
3. «ułożyć się, unormować się»Sprawa się utrzęsła.
Czekaliśmy z decyzją, aż wszystko się utrzęsie.
Słownik języka polskiego . 2013.