Uwalać palto błotem.
Uwalać buty gliną.
Uwalać się w błocie, błotem.
Słownik języka polskiego . 2013.
uwalać — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. walać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uwalać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}walać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, walaćam, walaća, walaćają, walaćany {{/stl 8}}– uwalać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} czynić coś brudnym; brudzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walać obrus tortem. Uwalać ubranie jedzeniem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walać się — I – uwalać się {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walać się lodami, owocami. Uwalać się błotem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}walać się II {{/stl 13}}{{stl 33}} o przedmiotach: nie leżeć na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
popaprać — dk IX, popapraćprzę, popapraćprzesz, popapraćpaprz, popapraćał, popapraćany pot. «ubabrać, ubrudzić, uwalać» Popaprać ubranie. Ręce popaprane smarem … Słownik języka polskiego
utaplać — dk I, utaplaćam, utaplaćasz, utaplaćają, utaplaćaj, utaplaćał, utaplaćany pot. «zabrudzić czymś; uwalać, upaprać» Utaplać nogi błotem. Ubranie utaplane farbą. utaplać się «ubrudzić się czymś; upaćkać się, usmarować się» Utaplać się jedzeniem. Już … Słownik języka polskiego
