uwiędnąć

dk Vc, \uwiędnąćnie, uwiądł (\uwiędnąćnął), \uwiędnąćdła, \uwiędnąćdły, uwiądłszy a. \uwiędnąćnąwszy

książk. «o roślinach lub ich częściach: stracić świeżość, jędrność; zwiędnąć»

Kwiaty uwiędły.

Trzeba z żywymi naprzód iść, po życie sięgać nowe, a nie w uwiędłych laurów liść z uporem stroić głowę. (Asnyk)