- wąchać
- ndk I, \wąchaćam, \wąchaćasz, \wąchaćają, \wąchaćaj, \wąchaćał, \wąchaćany«wciągać nosem zapach czegoś»
Wąchać kwiaty, perfumy, lekarstwo.
Kot wąchał mleko.
◊ pot. Nie wąchać prochu «nie brać udziału w strzelaniu, w bitwie, w walce zbrojnej; nie walczyć»◊ Wąchać kwiatki od spodu «nie żyć, leżeć w grobie»◊ przestarz. Nie wąchać czegoś, np. grosza, morza «nie mieć z czymś do czynienia, nie stykać się, nie mieć kontaktu z czymś, np. nie mieć pieniędzy, nie pływać»przen. pot. «dowiadywać się o coś ostrożnie, ukradkiem; śledzić, szpiegować; przewąchiwać, węszyć»Wąchał, gdzie by co ukraść.
wąchać się «wąchać nawzajem jeden drugiego»Psy wąchały się ostrożnie.
przen. pot. «wchodzić w potajemne układy z kimś; porozumiewać się z kimś ukradkiem, potajemnie; zmawiać się»Wąchać się z wrogiem.
Słownik języka polskiego . 2013.