wegetować

wegetować
ndk IV, \wegetowaćtuję, \wegetowaćtujesz, \wegetowaćtuj, \wegetowaćował
1. «istnieć fizjologicznie, pędzić życie ograniczone do fizjologicznych procesów w organizmie; bytować, egzystować zaspokajając niezbędne do życia potrzeby, nie mając widoków na przyszłość ani możliwości rozwoju»

Zwierzyna leśna z trudem wegetuje w czasie zimy.

Wegetować w zapadłej mieścinie, na nędznej posadzie.

2. «o roślinach: rosnąć, rozwijać się»

Rośliny wegetują od wiosny do jesieni.

łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • wegetować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, wegetowaćtuję, wegetowaćtuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wieść życie ograniczone do procesów fizjologicznych w organizmie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podczas zimy niedźwiedzie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rosnąć — rzad. róść ndk Vc, rosnąćnę, rośniesz, rośnij, rósł, rosła, rośli 1. «o żywych organizmach: rozwijać się do momentu osiągnięcia dojrzałości; wzrastać» Dziecko rośnie. Drzewa, kwiaty rosną. Rośnij kwiecie wysoko. (Mickiewicz) ◊ Rosnąć jak na… …   Słownik języka polskiego

  • wegetowanie — n I rzecz. od wegetować …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”