cewka

cewka
ż III, CMs. \cewkawce; lm D. \cewkawek
1. rzad. «rurka»
2. anat. «przewód, naczynie przewodzące w kształcie rurki w organizmie ludzkim i zwierzęcym»

Cewka moczowa, łzowa.

Cewka wydalnicza (np. u owadów).

3. bot. cewki «martwe, wydłużone komórki o zdrewniałych ściankach, przewodzące wodę i soki w roślinach; tracheidy»
4. elektr. «wielokrotny zwój izolowanego przewodu elektrycznego osadzony na specjalnym korpusie, stosowany w urządzeniach elektrotechnicznych i radiotechnicznych»

Cewka indukcyjna.

Cewka magnesująca.

∆ Cewka zapłonowa «rodzaj transformatora w instalacji zapłonowej tłokowego silnika spalinowego, służący do przetwarzania niskiego napięcia prądu elektrycznego z akumulatora na wysokie napięcie potrzebne do wywołania przeskoku iskry elektrycznej w świecy zapłonowej»
5. łow. «noga sarny»
6. łow. «sidła kłusownicze, rodzaj pętli do łowienia zwierzyny, zwłaszcza zajęcy»
7. włók. «rdzeń stożkowy lub walcowy (czasem z bocznymi kołnierzami), stosowany np. w tkactwie, krawiectwie do nawijania nici, przędzy itp.»
∆ Cewka wątkowa «płaska cewka będąca częścią składową czółenka tkackiego, służąca do nawijania wątku tkaniny»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • cewka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. cewkawce; lm D. cewkawek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część w urządzeniach elektrycznych składająca się z ciasno nawiniętych (zwykle na specjalnym korpusie) wielu zwojów… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • indukcyjny — 1. «oparty na indukcji rozumowaniu, stosujący metodę indukcji (w logice, badaniach naukowych itp.)» Teoria indukcyjna. Wnioskowanie indukcyjne. 2. «oparty na zjawisku indukcji elektrycznej, wywołany taką indukcją» ∆ Prąd indukcyjny «prąd… …   Słownik języka polskiego

  • cewkowy — przym. od cewka (zwykle w zn. 4 i 7) a) w zn. 4: Mikrofon cewkowy. b) w zn. 7: Szpule cewkowe …   Słownik języka polskiego

  • dławik — m III, D. a, N. dławikkiem; lm M. i techn. «element dławnicy w postaci tulei (najczęściej z kołnierzem) wciskanej do komory dławnicy w celu ściśnięcia znajdującego się tam szczeliwa» ∆ elektr. Dławik elektryczny «cewka elektryczna o dużej… …   Słownik języka polskiego

  • dynamiczny — 1. «pełen dynamiki, prężny, intensywny» Dynamiczny wzrost produkcji. 2. «powstający, poruszany, występujący wskutek działania sił» Ciśnienie dynamiczne. Energia, reakcja dynamiczna. ∆ fiz. Dynamiczna teoria ciepła «teoria tłumacząca objawy ciepła …   Słownik języka polskiego

  • induktor — m IV, D. a, Ms. induktororze; lm M. y 1. chem. «dodatek inicjujący lub przyśpieszający reakcje chemiczne, lecz nie będący katalizatorem» 2. elektr. «napędzana ręcznie prądnica magnetoelektryczna prądu zmiennego małej mocy» 3. elektr. «w układach… …   Słownik języka polskiego

  • magnetoelektryczny — «odnoszący się do układu (przyrządów pomiarowych, maszyn itp.), w którym część ruchoma (cewka) obraca się między nieruchomymi biegunami magnesu trwałego» Woltomierz magnetoelektryczny. Zapłon magnetoelektryczny …   Słownik języka polskiego

  • moczowy — przym. od mocz Narządy moczowe. Pęcherz moczowy. ∆ anat. Cewka moczowa «u człowieka i ssaków: przewód odprowadzający mocz z pęcherza na zewnątrz organizmu» ∆ chem. Kwas moczowy «związek organiczny w postaci białej, krystalicznej substancji, jeden …   Słownik języka polskiego

  • spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …   Słownik języka polskiego

  • szpula — ż I, DCMs. szpulali; lm D. szpul «cewka, rura, rurka z wystającymi brzegami, drewniana, metalowa lub z tworzywa sztucznego (różnych rozmiarów zależnie od zastosowania), na którą się nawija nici, drut, liny itp.» Szpule przędzy. Szpula na taśmę… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”