- wiersz
- m II, D. -a; lm M. -e, D. -y1. «utwór pisany mową wiązaną, ukształtowany przez rytm, często także przez rym; krótki utwór poetycki, charakterystyczny układ takiego utworu»
Wiersz okolicznościowy, patriotyczny, miłosny.
Wiersze dla dzieci.
Wiersz na cześć zwycięzcy.
Wiersz do matki.
Recytować, deklamować wiersz.
Pisać, układać, improwizować wiersze.
Uczyć się wiersza na pamięć.
∆ lit. Wiersz biały, metryczny, miarowy «wiersz bezrymowy, oparty tylko na rytmie»∆ Wiersz akatalektyczny «wiersz, w którym występuje brak kataleksy»∆ Wiersz katalektyczny «wiersz sylabotoniczny z końcową stopą niepełną»∆ Wiersz leoniński → leonin∆ Wiersz sylabiczny «wiersz równozgłoskowy, ze średniówką występującą stale w formach dłuższych niż ośmiozgłoskowe»∆ Wiersz sylabotoniczny «wiersz równozgłoskowy charakteryzujący się dużą regularnością rytmu (jednakowy rozkład sylab akcentowanych i nie akcentowanych w każdym wersie)»∆ Wiersz toniczny «wiersz nierównozgłoskowy, zachowujący regularność rytmiczną dzięki stałej liczbie zgłosek akcentowanych w każdym wersie»∆ Wiersz wolny «wiersz o budowie rytmicznej nie opartej na żadnym ustalonym schemacie wersyfikacyjnym»◊ Mówić wierszem, pot. do wiersza «rymować»2. lit. «odcinek metryczny w mowie wiązanej, wyodrębniony graficznie, stanowiący podstawową jednostkę rytmicznej budowy utworu; wers»Zadeklamować kilka wierszy z „Pana Tadeusza".
3. «linijka pisma lub druku; w drukarstwie: złożona linijka tekstu, o określonej liczbie znaków drukarskich»Notatka zawierała kilka wierszy.
Honorarium płatne od wiersza.
∆ Pisać, czytać od (nowego) wiersza «pisać, czytać od nowej linijki»◊ Czytać między wierszami «domyślać się tego, co nie jest wprost, wyraźnie napisane»‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.