wierzchni

wierzchni
«znajdujący się, umieszczony na górze lub na zewnątrz czegoś; górny, zewnętrzny»

Wierzchnia warstwa ziemi.

Wierzchnia kieszeń palta.

∆ Wierzchnie okrycie «okrycie noszone na samym wierzchu, wkładane na ubranie, na suknię, np. płaszcz»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wierzchni — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stanowiący wierzch czegoś, umiejscowiony na wierzchu – na górnej lub zewnętrznej części czegoś; zewnętrzny, górny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wierzchnia… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czerkieska — ż III, CMs. czerkieskasce; lm D. czerkieskasek 1. Czerkieska «kobieta z narodu zamieszkującego zachodnio północny obszar Kaukazu» 2. «wierzchni strój męski, długie, wcięte w pasie okrycie bez kołnierza noszone przez Czerkiesów, a później także… …   Słownik języka polskiego

  • delia — ż I, DCMs. delialii; lm D. delialii (delialij) «długi, lekko dopasowany wierzchni ubiór męski, podbity futrem, z szerokimi nie zszytymi rękawami i futrzanym kołnierzem; noszony w Polsce głównie w XVI XVIII w.» ‹tur.› …   Słownik języka polskiego

  • prawy — prawywi 1. «znajdujący się po przeciwnej stronie ciała (ludzkiego lub zwierzęcego) w stosunku do tej, gdzie normalnie jest serce; o otoczeniu człowieka: znajdujący się po stronie tej ręki, która (normalnie) jest dalej od serca» Prawa noga, ręka.… …   Słownik języka polskiego

  • redingot — [wym. redęgot] m IV, D. u a. a, Ms. redingotocie; lm M. y «wierzchni ubiór męski, rodzaj długiego, rozszerzonego od pasa w dół płaszcza z pelerynką i wysokim podwójnym lub potrójnym kołnierzem, używany dawniej do konnej jazdy; dziś płaszcz damski …   Słownik języka polskiego

  • spodnium — m IV, D. u, Ms. spodniummie; lm M. y a. n ndm pot. «wierzchni strój kobiecy, rodzaj kostiumu składającego się z żakietu i długich spodni» Spodnium z wełny, z krempliny. Chodzić w spodniumie …   Słownik języka polskiego

  • sukienka — ż III, CMs. sukienkance; lm D. sukienkanek «wierzchni strój kobiecy, jednoczęściowy, okrywający tułów oraz częściowo nogi i często ręce, zwłaszcza strój lekki, codzienny» Dopasowana, krótka sukienka. Jedwabna, wełniana sukienka. Sukienka w grochy …   Słownik języka polskiego

  • suknia — ż I, DCMs. sukniani; lm D. sukniani a. sukniakien 1. «wierzchni strój kobiecy, jednoczęściowy, okrywający tułów i część nóg lub całe nogi, często także ręce, zwłaszcza strój uroczysty, bogaty» Balowa, ślubna, wieczorowa, wizytowa suknia. Jedwabna …   Słownik języka polskiego

  • kontusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y || rzad. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} w dawnej Polsce od XVI w. wierzchni strój męski, długi, zapinany z przodu na haftki albo guzy, z rozciętymi rękawami luźno zwisającymi albo zarzucanymi na plecy jako… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • płyta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. płytaycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bryła, której grubość jest wyraźnie mniejsza od jej długości i szerokości; foremny, płaski element konstrukcyjny wykonywany z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”