- winowajca
- m odm. jak ż II, DCMs. \winowajcacy; lm M. \winowajcacy, DB. \winowajcaców«ten, kto zawinił, popełnił występek»
Schwytać winowajcę na gorącym uczynku.
Ukarać winowajcę.
Słownik języka polskiego . 2013.
winowajca
Look at other dictionaries:
winowajca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. winowajcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto jest winny jakiegoś wykroczenia, kto jest sprawcą złego czynu, kto zawinił : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ustalono, kto jest winowajcą. Udało się złapać winowajcę. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
delikwent — m IV, DB. a, Ms. delikwentncie; lm M. delikwentnci, DB. ów 1. praw. «człowiek sądzony za przestępstwo, winowajca oczekujący kary; skazaniec, przestępca» 2. pot. «z pobłażaniem o kimś, kto jest od kogoś zależny, np. o interesancie, kliencie»… … Słownik języka polskiego
goreć — ndk III, gorećeje a. gore, gorzał przestarz. → gorzeć Gorejąca świeca. □ Na złodzieju czapka gore «winowajca na każdym kroku czuje się zagrożony możliwością zdemaskowania go» gore! przestarz. dziś gw. «okrzyk alarmujący o pożarze: pali się!… … Słownik języka polskiego
mimowolny — mimowolnyni «taki, który stał się kimś niezależnie od swej woli; powstały, wykonany mimo woli lub wbrew woli; bezwiedny, nieumyślny» Mimowolny ruch. Mimowolna strata. Mimowolny sprawca wypadku. Mimowolny winowajca … Słownik języka polskiego
skruszony — imiesł. bierny czas. skruszyć (p.) skruszony w użyciu przym. «wyrażający skruchę, świadczący o czyjejś skrusze; odczuwający skruchę» Skruszona mina. Skruszony uśmiech, wzrok. Skruszony winowajca … Słownik języka polskiego
ująć — dk Xc, ujmę, ujmiesz, ujmij, ujął, ujęła, ujęli, ujęty, ująwszy ujmować ndk IV, ująćmuję, ująćmujesz, ująćmuj, ująćował, ująćowany 1. «wziąć, uchwycić coś ręką, rękami lub narzędziem; dawniej: objąć kogoś» Ująć młot obiema rękami, w obie ręce.… … Słownik języka polskiego
winowajczyni — ż I, DCWMs. winowajczynini; lm D. winowajczyniyń forma ż. od winowajca Winowajczyni okazała skruchę … Słownik języka polskiego
złodziej — m I, DB. a; lm M. e, D. złodziejei ( ów) «ten, kto kradnie; ten, kto dopuścił się kradzieży» Notoryczny złodziej. Złodziej hotelowy. Banda złodziei. Strzec się złodzieja. Chwytać, łapać, ująć złodzieja. ∆ Złodziej kieszonkowy «złodziej kradnący… … Słownik języka polskiego
