wirowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonywany, odbywający się wokół własnej osi lub po obwodzie koła; wirujący, obrotowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ruch wirowy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
młynek — m III, D. młyneknka, N. młyneknkiem; lm M. młyneknki 1. «urządzenie (lub część urządzenia) służące do mielenia, rozdrabniania, przerabiania głównie produktów spożywczych, np. wysuszonych ziaren roślinnych» Młynek ręczny, elektryczny. Młynek do… … Słownik języka polskiego
młyniec — 1. Wywinąć młyńca «przewrócić się koziołkując» 2. Wywinąć, wykręcić czymś młyńca «wprawić coś w ruch wirowy, zakręcić, obrócić czymś szybko» … Słownik frazeologiczny
bąk — m III, DB. a, N. bąkkiem; lm M. i 1. pot. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie» Bąki buczą grubym basem, zbierają pyłki z kwiatów. ◊ Opić się czymś jak bąk «napić się czegoś w dużej ilości» ◊ Zbijać bąki «spędzać… … Słownik języka polskiego
galopka — ż III, CMs. galopkapce; lm D. galopkapek «szybki taniec wirowy, galop; prędka polka; muzyka do tego tańca» Tańczyć galopkę … Słownik języka polskiego
katulać — ndk I, katulaćam, katulaćasz, katulaćają, katulaćaj, katulaćał, katulaćany rzad. «posuwać, popychać coś obracając, wprawiając w ruch wirowy; toczyć, turlać» Katulać piłkę. katulać się rzad. «posuwać się obracając się; toczyć się, turlać się»… … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego
młyniec — m II, D. młyńca; lm M. młyńce, D. młyńców «nagły, szybki ruch wirowy, obrót, wywinięcie czymś; w fechtunku: cios poprzedzony takim ruchem broni» Karkołomny młyniec. ◊ Puścić coś młyńcem; wywinąć, wykręcić młyńca (czymś) «wprawić coś w ruch… … Słownik języka polskiego
pierzysko — n II, N. pierzyskokiem; lm D. pierzyskoysk 1. «pierzasty wierzchołek niektórych traw i zbóż» 2. sport. «pióra przymocowane do strzały łuczniczej, nadające jej w locie ruch wirowy» … Słownik języka polskiego
polka — ż III, CMs. polkalce; lm D. polkalek «wirowy taniec o szybkim tempie, w takcie 2/4, pochodzący z Czech; muzyka do tego tańca» Skoczna polka. Tańczyć, grać polkę. ∆ Polka mazurka «odmiana polki stanowiąca jej połączenie z mazurkiem, w takcie 3/4 i … Słownik języka polskiego
