- włóczykij
- m I, DB. -a; lm M. -e, DB. -ówpot. «ten, kto się włóczy; włóczęga»
Słownik języka polskiego . 2013.
włóczykij
Look at other dictionaries:
włóczykij — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który się włóczy, lubi się włóczyć; włóczęga {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Снусмумрик — Оригинальная иллюстрация Снусмумрика, нарисованная Туве Янссон Вселенная Муми тролли Официальное название швед. Snusmumriken … Википедия
łajza — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. łajzazie; lm MB. łajzazy, D. łajz (także DB. łajzazów tylko o mężczyznach) posp. «włóczęga, włóczykij; niezdara» ‹może z niem.› … Słownik języka polskiego
powsinoga — ż a. m odm. jak ż III, CMs. powsinogaodze; lm M. powsinogagi, D. powsinoganóg (także DB. powsinoganogów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek nie lubiący siedzieć w domu; latawiec, łazik, obieżyświat, włóczęga, włóczykij» Był hultajem i powsinogą … Słownik języka polskiego
szlifibruk — m III, DB. a, N. szlifibrukkiem; lm M. i, DB. ów «próżniak włóczący się po ulicach; włóczęga, włóczykij» … Słownik języka polskiego
