wspólnik

wspólnik
m III, DB. -a, N. \wspólnikkiem; lm M. \wspólnikicy, DB. -ów
1. «osoba biorąca wspólnie z kimś udział w jakimś przedsięwzięciu (często w działalności przestępczej); współuczestnik»

Wspólnik przygód, zabaw.

Wspólnik przestępstwa, kradzieży, napadu.

Wydać, ujawnić wspólników.

2. «osoba wnosząca swój kapitał do spółki, prowadząca z kimś wspólnie przedsiębiorstwo i czerpiąca z niego zyski (proporcjonalnie do wkładu)»

Byli wspólnikami sklepu.

Wspólnik przedsiębiorstwa.

Spłacić wspólnika.

pot. Cichy wspólnik «nie ujawniony wspólnik firmy»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • wspólnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. wspólnikicy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba robiąca coś wspólnie z kimś innym, także: uczestnicząca w przestępstwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wspólnik zabaw dziecięcych.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cichy wspólnik — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomocnik, udziałowiec w przedsiębiorstwie itp., którego istnienia się z reguły nie ujawnia {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • spaść — 1. Ciężar, kamień spadł komuś z serca, z piersi «ktoś pozbył się troski, zmartwienia, doznał uczucia ulgi»: W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. J. Andrzejewski,… …   Słownik frazeologiczny

  • spadać — 1. Ciężar, kamień spadł komuś z serca, z piersi «ktoś pozbył się troski, zmartwienia, doznał uczucia ulgi»: W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. J. Andrzejewski,… …   Słownik frazeologiczny

  • zwłoka — Działać, grać, zagrać na zwłokę; gra na zwłokę «umyślnie, celowo opóźniać, opóźnić załatwienie jakiejś sprawy, podjęcie jakiejś decyzji itp.; umyślne, celowe opóźnianie załatwienia jakiejś sprawy»: Przeciąga pani przesłuchanie, gra pani na zwłokę …   Słownik frazeologiczny

  • cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… …   Słownik języka polskiego

  • nielojalny — nielojalnyni 1. «nierzetelny, nieuczciwy w stosunkach z ludźmi, nie będący w porządku w stosunku do kogoś; świadczący o nielojalności» Nielojalny wspólnik. Nielojalna żona. Był nielojalny wobec przyjaciela. Nielojalna konkurencja. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • partner — m IV, DB. a, Ms. partnererze; lm M. partnererzy, DB. ów 1. «współuczestnik gry, zabawy, rozmowy itp.; towarzysz, wspólnik» Partner do rozmowy, do gry w tenisa, do tańca. Równorzędny partner w spółce handlowej. ∆ Partner życiowy «współmałżonek» 2 …   Słownik języka polskiego

  • udział — m IV, D. u, Ms. udziałale; lm M. y 1. «uczestniczenie w czymś; uczestnictwo» Powszechny, liczny udział w jakiejś imprezie. Bezpośredni, żywy udział w czymś. Udział w igrzyskach, w konkursie, w dyskusji, w zawodach sportowych. Koncert z udziałem… …   Słownik języka polskiego

  • wspólniczka — ż III, CMs. wspólniczkaczce; lm D. wspólniczkaczek forma ż. od wspólnik a) w zn. 1: Wspólniczka przestępcy. b) w zn. 2: Była wspólniczką zakładu krawieckiego …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”