- wspólnie
- «wraz z kimś drugim, razem, łącznie z innymi»
Wspólnie pracować.
Działać wspólnie z kimś.
Wspólnie prowadzić gospodarstwo, gospodarować.
Słownik języka polskiego . 2013.
wspólnie
Look at other dictionaries:
wspólnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} razem z inną osobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wspólnie prowadzą zakład krawiecki. Podjęli tę decyzję wspólnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gremialnie — «wspólnie, razem, gromadnie» Gremialnie wyjść z sali … Słownik języka polskiego
podzielić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}dzielić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podzielić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, podzielićlę, podzielićli, podzielićony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
kolektywny — kolektywnyni «oparty na zbiorowej pracy, zbiorowym działaniu; wykonywany wspólnie; pracujący wspólnie; zespołowy, zbiorowy, wspólny» Kolektywna praca, nauka, gospodarka. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
mieszkać — ndk I, mieszkaćam, mieszkaćasz, mieszkaćają, mieszkaćaj «zajmować jakiś lokal, jakieś pomieszczenie jako główne miejsce przebywania, pobytu; mieć mieszkanie, zamieszkiwać; przebywać gdzieś stale albo czasowo» Mieszkać we własnym domu, w hotelu, w … Słownik języka polskiego
wspólnik — m III, DB. a, N. wspólnikkiem; lm M. wspólnikicy, DB. ów 1. «osoba biorąca wspólnie z kimś udział w jakimś przedsięwzięciu (często w działalności przestępczej); współuczestnik» Wspólnik przygód, zabaw. Wspólnik przestępstwa, kradzieży, napadu.… … Słownik języka polskiego
współpraca — ż II, DCMs. współpracacy, blm «praca wykonywana wspólnie z kimś, z innymi; wspólna praca, działalność prowadzona wspólnie» Pokojowa współpraca państw. Ścisła współpraca rodziców ze szkołą w wychowaniu dzieci. Zaprosić kogoś do współpracy w… … Słownik języka polskiego
współredaktor — m IV, DB. a, Ms. współredaktororze; lm M. współredaktororzy, DB. ów «ten, kto redaguje coś wspólnie z kimś, kto stoi na czele redakcji wspólnie z innym redaktorem» Współredaktor pisma, gazety … Słownik języka polskiego
załoga — ż III, CMs. załogaodze; lm D. załogałóg 1. «zespół ludzi obsługujących jakiś środek lokomocji (np. statek, samolot, pociąg)» Załoga pociągu, samolotu, statku, łodzi rybackiej. 2. «ogół pracowników jednostki produkcyjnej, handlowej, instytucji… … Słownik języka polskiego
