- współżycie
- n Irzecz. od współżyć∆ Zasady współżycia społecznego «przyjęte zwyczajowo normy życia społecznego»
Słownik języka polskiego . 2013.
współżycie
Look at other dictionaries:
współżycie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. współżyć w zn. 1.: Zasady współżycia społecznego. Współżycie z mieszkańcami bloku.; w zn. 2.: Współżycie seksualne. Zaczynać zbyt wcześnie współżycie.; w zn. 3.: Współżycie osobników… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
komensalizm — m IV, D. u, Ms. komensalizmzmie, blm biol. «forma symbiozy, współżycie organizmów dwóch gatunków, np. współżycie niektórych gatunków roztoczy i owadów w gniazdach ptaków» ‹ze śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
mutualizm — m IV, D. u, Ms. mutualizmzmie, blm biol. «forma symbiozy, trwałe współżycie dwu organizmów różnych gatunków, korzystne dla obu stron ze względu na odżywianie, ochronę, lokomocję, np. współżycie stułbi z glonami» ‹z łc.› … Słownik języka polskiego
życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… … Słownik frazeologiczny
ambrozja — ż I, DCMs. ambrozjazji, blm 1. «w mitologii greckiej: pokarm bogów zapewniający im wieczną młodość i nieśmiertelność» przen. «bardzo smaczna potrawa» 2. biol. «współżycie między grzybami niższymi a larwami owadów pasożytujących w tkankach roślin… … Słownik języka polskiego
bakterioryza — ż IV, CMs. bakterioryzazie, blm biol. «współżycie wiążących azot atmosferyczny bakterii brodawkowych z roślinami motylkowymi; zjawisko to wykorzystane jest do wzbogacania gleby w związki azotowe przyswajalne przez rośliny» ‹n. łac. + gr.› … Słownik języka polskiego
harmonia — ż I, DCMs. harmonianii 1. blm «zgodność, wzajemne dopełnianie się elementów, przedmiotów, właściwości, zjawisk itp. składających się na estetyczną i zgraną całość; zharmonizowany układ elementów opartych na właściwych proporcjach, właściwym… … Słownik języka polskiego
harmonijny — «tworzący estetyczną całość, oparty na właściwych proporcjach; zharmonizowany, zgrany; przyjemnie brzmiący; zgodny» Harmonijna prostota. Harmonijne połączenie barw, stylów. Harmonijne tony, głosy. Harmonijne współżycie, łączyć się w harmonijną… … Słownik języka polskiego
jedność — ż V, DCMs. jednośćści 1. blm «to, co nie jest złożone, rzecz pojedyncza, skończona, stanowiąca odrębną całość; wspólność istoty, podstawy albo zasady czegoś, jednolitość w różnorodności» Jedność materii. Dialektyczna jedność przeciwieństw. 2. lm… … Słownik języka polskiego
międzyludzki — «zachodzący między ludźmi» Stosunki, relacje, współżycie, konflikty międzyludzkie … Słownik języka polskiego
