współżyć

współżyć
ndk Xa, \współżyćżyję, \współżyćżyjesz, \współżyćżyj, \współżyćżył
1. «stale, często się stykać, obcować, przestawać, utrzymywać kontakt, wieść życie razem z kimś»

Współżyć z kimś dobrze, źle, nie najlepiej.

Nie potrafił współżyć z kolegami.

W jednym mieszkaniu współżyły dwie rodziny.

2. «mieć z kimś stosunki płciowe»
3. biol. bot. «o dwóch różnych organizmach żywych: bytować wspólnie dostarczając sobie wzajemnie potrzebnych do egzystencji substancji lub tak, że jeden osobnik czerpie korzyści z drugiego»

Glony współżyją z grzybami.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • współżyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, współżyćżyję, współżyćżyje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrzymywać kontakty z innymi ludźmi, obcować z ludźmi w jakiejś grupie społecznej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nauczył się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łoże — 1. Dzielić z kimś łoże «współżyć z kimś płciowo»: Robin Hurlston, z którym gwiazda dzieli obecnie życie i łoże, jest o dwadzieścia pięć lat młodszym od niej kochankiem lub – jak kto woli – towarzyszem życia. Życie na gorąco 39/1999. 2. podn. Łoże …   Słownik frazeologiczny

  • stół — 1. Dzielić z kimś stół i łoże «prowadzić z kimś wspólne gospodarstwo i współżyć z nim seksualnie»: Niełatwo znaleźć faceta, z którym chciałoby się dzielić stół i łoże (...). Roz bezp 1998. 2. Jechać, poruszać się itp. (równo) jak po stole «jechać …   Słownik frazeologiczny

  • harmonijnie — harmonijnieej przysłów. od harmonijny Harmonijnie dobrane barwy. Harmonijnie zbudowany. Współdziałać, współżyć harmonijnie …   Słownik języka polskiego

  • koegzystować — ndk IV, koegzystowaćtuję, koegzystowaćtujesz, koegzystowaćtuj, koegzystowaćował książk. «istnieć, żyć jednocześnie z kimś lub z czymś innym, obok kogoś lub czegoś innego; współistnieć, współżyć» Różne gatunki zwierząt koegzystują w przyrodzie …   Słownik języka polskiego

  • łoże — n I; lm D. łóż 1. «duże, wspaniałe łóżko, posłanie; dawniej w ogóle łóżko, posłanie z czegoś» Staroświeckie szerokie łoże. Łoże małżeńskie. ◊ Madejowe łoże «w bajkach: łóżko nabite ostrymi kolcami, przygotowane w piekle dla rozbójnika Madeja;… …   Słownik języka polskiego

  • nieprzystosowany — nieprzystosowanyni «taki, który nie dostosował się do jakichś warunków, wymagań; nie umiejący współżyć z ludźmi» Praca z młodzieżą nieprzystosowaną …   Słownik języka polskiego

  • obcować — ndk IV, obcowaćcuję, obcowaćcujesz, obcowaćcuj, obcowaćował 1. «być z kimś (czymś) w bliskim kontakcie, utrzymywać z kimś żywe stosunki towarzyskie; przebywać, przestawać z kimś, z czymś, współżyć z kimś» Obcować z ludźmi. Obcować z przyrodą. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • składnia — ż I, DCMs. składniani; lm D. składniani 1. jęz. «nauka o budowie wypowiedzeń, ich elementach składowych, o środkach i sposobach służących do ich wyodrębniania lub łączenia, powodujących układanie się ich w całość gramatyczno komunikatywną;… …   Słownik języka polskiego

  • współżycie — n I rzecz. od współżyć ∆ Zasady współżycia społecznego «przyjęte zwyczajowo normy życia społecznego» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”