- wsypać
- dk IX, \wsypaćpię, \wsypaćpiesz, wsyp, \wsypaćał, \wsypaćany - wsypywać ndk VIIIa, \wsypaćpuję, \wsypaćpujesz, \wsypaćpuj, \wsypaćywał, \wsypaćywany1. «sypiąc umieścić coś w czymś, wrzucić coś sypkiego do wnętrza czegoś; nasypać»
Wsypać węgiel do pieca.
Wsypać kartofle do worka, mąkę do torby.
Wsypać soli do zupy.
◊ pot. Wsypać komuś, wsypać komuś baty, kije, razy «wybić, zbić kogoś, dać komuś w skórę»2. pot. «zdekonspirować, zdradzić, ujawnić, skompromitować kogoś, coś; wkopać, zasypać, sypnąć»Swoim okrzykiem wsypał wszystkich.
wsypać się - wsypywać się1. «sypiąc się, przedostać się, wpaść gdzieś»Piasek wsypywał się do pantofli.
2. pot. «wskutek nieostrożności, nieuwagi, zbiegu okoliczności ujawnić, zdekonspirować się, zdradzić się z czymś, skompromitować się; wkopać się, zasypać się, sypnąć się, wpaść»Wsypać się przez nieostrożność.
3. pot. «skompromitować, zdekonspirować, zdradzić wzajemnie jeden drugiego»Uczniowie wsypywali się przed nauczycielem.
Słownik języka polskiego . 2013.