charkot

charkot
m IV, D. -u, Ms. \charkotocie; lm M. -y
«gardłowy, chrypliwy, rzężący dźwięk, głos»

Charkot zarzynanego zwierzęcia.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • charkot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. charkotocie {{/stl 8}}{{stl 7}} nieprzyjemny, silny dźwięk lub głos powstający podczas przedostawania się powietrza przez ściśnięte gardło, pełne śliny, krwi itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z gardła psa… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chargot — m IV, D. u, Ms. chargotocie; lm M. y → charkot …   Słownik języka polskiego

  • charkotać — ndk IX, charkotaćoczę (charkotaćocę), charkotaćoczesz (charkotaćocesz), charkotaćocz, charkotaćał «wydawać charkot; charczeć, chrypieć, rzęzić» Miał knebel w ustach, charkotał …   Słownik języka polskiego

  • zacharczeć — dk VIIb, zacharczećczę, zacharczećczysz, zacharczećcharcz, zacharczećczał, zacharczećczeli «wydać charkot, odezwać się charczącym głosem; zachrapać, zarzęzić» Konający zacharczał. Ranne zwierzę zacharczało …   Słownik języka polskiego

  • charkotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, charkotaćoczę || charkotaćocę, charkotaćocze || charkotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać, wytwarzać charkot (zwykle o ludziach i zwierzętach); charczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciężko ranny charkotał i rzęził. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zacharczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zacharczećczę, zacharczećczy, zacharczećczał, zacharczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydać charkot; zacząć charczeć; odezwać się charczącym głosem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ranny zacharczał i skonał. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”