Wybudować dom, garaż, szkołę.
Wybudować miasto, port.
Wybudować nowe osiedla, dzielnice.
Słownik języka polskiego . 2013.
wybudować (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. budować (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
budować się I– wybudować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} budować dla siebie dom mieszkalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Budować się przez kilka lat. Budować się bez zezwolenia. Wybudować się na działce pod lasem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
domek — m III, D. domekmku, N. domekmkiem; lm M. domekmki zdr. od dom (zwykle w zn. 1) Domek drewniany, murowany, parterowy, jednopiętrowy. Domek jednorodzinny. Domek z ogródkiem, z garażem. Wybudować, postawić domek. ∆ Fiński domek «drewniany parterowy… … Słownik języka polskiego
grobla — ż I, DCMs. groblali, lm D. groblali a. groblabel 1. «wał ziemny usypany w celu spiętrzenia wody w rzece, rozdzielenia wód stojących (np. stawów) lub zabezpieczenia przed wylaniem» Długa, wąska, wysoka grobla. Usypać wybudować groblę. Rzeka… … Słownik języka polskiego
nabudować — dk IV, nabudowaćduję, nabudowaćdujesz, nabudowaćduj, nabudowaćował, nabudowaćowany «wybudować dużo czegoś» Nabudowano w okolicy wiele szklarni. nabudować się «zbudować wiele czegoś; zmęczyć się budowaniem» Nabudował się tych fabryk, zasłużył na… … Słownik języka polskiego
nadbudować — dk IV, nadbudowaćduję, nadbudowaćdujesz, nadbudowaćduj, nadbudowaćował, nadbudowaćowany nadbudowywać ndk VIIIa, nadbudowaćowuję, nadbudowaćowujesz, nadbudowaćowuj, nadbudowaćywał, nadbudowaćywany «wybudować nową część nad jakąś wykończoną budowlą … Słownik języka polskiego
operetka — ż III, CMs. operetkatce; lm D. operetkatek 1. «sceniczny utwór muzyczny o charakterze rozrywkowym, w którym fragmenty śpiewane i instrumentalne przeplatane są scenami mówionymi i układami tanecznymi» Lekka, wesoła operetka. Grać, wystawiać… … Słownik języka polskiego
położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… … Słownik języka polskiego
prowizorka — ż III, CMs. prowizorkarce; lm D. prowizorkarek pot. «budynek, urządzenie itp. wykonane prowizorycznie, postawione na krótki okres; stan tymczasowości, prowizoryczność» Zlikwidować prowizorkę i wybudować coś solidnego … Słownik języka polskiego
upust — m IV, D. u, Ms. upustuście; lm M. y 1. «odprowadzenie nadmiaru cieczy, pary lub gazu ze zbiornika albo z jakiegoś urządzenia» Dzięki szybkiemu upustowi ciśnienie pary spadło. Upust wody ze zbiornika retencyjnego. ∆ med. Upust krwi «zabieg… … Słownik języka polskiego
