- wyciąć
- dk Xc, wytnę, wytniesz, wytnij, \wyciąćciął, \wyciąćcięła, \wyciąćcięli, \wyciąćcięty - wycinać ndk I, \wyciąćam, \wyciąćasz, \wyciąćają, \wyciąćaj, \wyciąćał, \wyciąćany1. «cięciem usunąć, odłączyć coś od czegoś lub część od większej całości; odciąć, ściąć»
Wyciąć główkę kapusty.
Wyciąć witkę, gałąź.
Wyciąć ogłoszenie z gazety.
Wyciąć woreczek żółciowy, migdały, wyrostek robaczkowy.
2. «cięciem, żłobieniem, kuciem wydobyć z czegoś określony kształt»Wyciąć formę z papieru.
Wyciąć dziurę w materiale, otwór w okiennicy.
◊ Ktoś jakby wycięty z żurnala «o kimś mającym na sobie dobrze skrojone ubranie, eleganckim, wytwornym»◊ Wycięta (głęboko, bardzo) suknia «suknia z dużym dekoltem, wydekoltowana»3. pot. częściej ndk «zagrać, zatańczyć, podskoczyć raźno, dziarsko, z temperamentem»Skrzypek wycinał skoczne oberki.
◊ Wycinać hołubce «tańczyć (np. polkę, oberka) uderzając obcasem o obcas z jednoczesnym podskokiem»4. przestarz. «zabić wiele osób, kolejno (zwykle w walce wręcz); wymordować»Wycięto całą ludność.
◊ Wyciąć w pień, co do nogi «zabić wszystkich, co do jednego»
Słownik języka polskiego . 2013.