wycie

wycie
n I
1. rzecz. od wyć.
2. lm D. wyć
«przeciągły, zawodzący głos wydawany przez niektóre zwierzęta»

Wycie wilków, kujotów, szakali.

3. lm D. wyć
pot. «głośny, przeraźliwy krzyk, płacz, nieartykułowane dźwięki wydawane przez ludzi; ironicznie o głośnym śpiewie»

Pijackie wycia.

Wycie rannych.

Słychać było nieludzkie wycia.

4. lm D. wyć
pot. «jakikolwiek ostry, donośny, przeciągły dźwięk wydawany przez niektóre mechanizmy lub powodowany przez niektóre zjawiska atmosferyczne itp.»

Wycie syren fabrycznych.

Wycie silników.

Wycie wichru.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • wycie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wycie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wyć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • garbować — przestarz. Garbować komuś skórę «bić kogoś bezlitośnie»: (...) usłyszałem (...) rozpaczliwe wycie na podwórzu. To chłopcy stajenni garbowali solidarnie skórę Jankowi za jego pomysły. J. Strzemię Janowski, Karmazyny …   Słownik frazeologiczny

  • proca — pot. Wylecieć, wyskoczyć (skądś) jak z procy «opuścić jakieś miejsce nagle, bardzo szybko»: Nagle, gdzieś w samym środku nocy poderwał mnie z koi przenikliwy sygnał dzwonków alarmowych. Długi, potwornie głośny. Zawtórowało im wycie syreny… …   Słownik frazeologiczny

  • au — 1. «wyraz naśladujący wycie zwierzęcia, zwłaszcza psa, wilka» Au! zawył wilk au! jakżem głupszy jest od osła! (Trembecki) 2. «okrzyk wyrażający ból; oj» Au, jak boli! …   Słownik języka polskiego

  • kojot — m IV, DB. a, Ms. kojotocie; lm M. y zool. «Canis latrans, zwierzę drapieżne z rodziny psów, zbliżone do szakala, o brązowawej sierści, żyjące głównie w preriach Ameryki Płn. i Środk.wej; kujot» Wycie kojotów. ‹hiszp. meks. z azteckiego› …   Słownik języka polskiego

  • przeraźliwy — przeraźliwywszy 1. «taki, który przeraża, budzi strach, lęk, grozę; przeszywający» Przeraźliwy huk, krzyk, zgrzyt. Przeraźliwy gwizd syreny. Przeraźliwe wycie psów. Przeraźliwy widok. 2. «występujący w dużym natężeniu, intensywny; okropny,… …   Słownik języka polskiego

  • wilczy — przym. od wilk w zn. 1 Wilcza skóra. Wilcze wycie. Wilcze stado. Wilcze ślady. Wilczy trop. ∆ Wilczy dół «dół, zamaskowany gałęziami i mchem, stosowany dawniej jako pułapka na zwierzęta łowne, zwłaszcza na wilki; także: dół z wbitymi w dno palami …   Słownik języka polskiego

  • wilk — m III, DB. a, N. wilkkiem; lm M. i 1. «Canis lupus, ssak drapieżny z rodziny psów, o sierści płowej, z domieszką czerni na grzbiecie, masywnie zbudowany; zamieszkuje obszary zalesione, tundry i stepy Eurazji i Ameryki Płn.» Stado, wataha wilków.… …   Słownik języka polskiego

  • au — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okrzyk będący reakcją na nagły, nieoczekiwany ból {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyraz imitujący wycie zwierzęcia, np …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chóralny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywany (najczęściej: śpiewany) jednocześnie przez wiele osób; przeznaczony do wykonania przez chór – zespół śpiewaków; będący chórem : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”