wydzierżawić

wydzierżawić
dk VIa, \wydzierżawićwię, \wydzierżawićwisz, \wydzierżawićaw, \wydzierżawićwił, \wydzierżawićwiony - wydzierżawiać ndk I, \wydzierżawićam, \wydzierżawićasz, \wydzierżawićają, \wydzierżawićaj, \wydzierżawićał, \wydzierżawićany
«oddać albo wziąć coś w dzierżawę»

Wydzierżawić dom na kolonie.

Wydzierżawić warsztat rzemieślnikowi.

Wydzierżawić łąkę od sąsiada.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • podnająć — dk Xc, podnająćjmę, podnająćjmiesz, podnająćjmij, podnająćjął, podnająćjęła, podnająćjęli, podnająćjęty, podnająćjąwszy podnajmować ndk IV, podnająćjmuję, podnająćjmujesz, podnająćjmuj, podnająćował, podnająćowany «wynająć, wydzierżawić coś komuś …   Słownik języka polskiego

  • wydzierżawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydzierżawiaćam, wydzierżawiaća, wydzierżawiaćają, wydzierżawiaćany {{/stl 8}}– wydzierżawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wydzierżawiaćwię, wydzierżawiaćwi, wydzierżawiaćaw, wydzierżawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • arenda — ż IV, CMs. arendandzie; lm D. arendaend 1. przestarz. «najem, dzierżawa (np. majątku, karczmy)» ◊ Wypuścić w arendę «wydzierżawić komuś» 2. przestarz. «opłata za dzierżawę czegoś; czynsz dzierżawny» 3. daw. «karczma, szynk» ‹ze śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

  • dzierżawa — ż IV, CMs. dzierżawawie; lm D. dzierżawaaw 1. «używanie lub użytkowanie rzeczy albo prawa majątkowego oparte na umowie, za określoną opłatą w pieniądzach lub w naturze; dzierżawienie» Dożywotnia dzierżawa. Brać, wziąć coś w dzierżawę. Otrzymać,… …   Słownik języka polskiego

  • nadział — m IV, D. u, Ms. nadziałale; lm M. y 1. «podział, rozdzielanie gruntów, obdzielanie ziemią (zwłaszcza na podstawie reformy rolnej, z parcelacji)» Przeprowadzić nadział ziemi obszarniczej. Ziemia z nadziału. 2. «grunt otrzymany z podziału;… …   Słownik języka polskiego

  • nieruchomość — ż V, DCMs. nieruchomośćści 1. blm «bycie nieruchomym; stan bezruchu; bezruch» Nieruchomość posągu. Nieruchomość akcentu w języku polskim. Trwać w nieruchomości. 2. lm MD. nieruchomośćści «dobra materialne nieruchome, nieprzenośne, jak place,… …   Słownik języka polskiego

  • odnająć — dk Xc, odnająćjmę, odnająćjmiesz, odnająćjmij, odnająćjął, odnająćjęła, odnająćjęli, odnająćjęty odnajmować ndk IV, odnająćmuję, odnająćmujesz, odnająćmuj, odnająćował, odnająćowany 1. «wziąć w użytkowanie (zwykle część czyjegoś mieszkania) pokój …   Słownik języka polskiego

  • poddzierżawić — dk VIa, poddzierżawićwię, poddzierżawićwisz, poddzierżawićaw, poddzierżawićwił, poddzierżawićwiony poddzierżawiać ndk I, poddzierżawićam, poddzierżawićasz, poddzierżawićają, poddzierżawićaj, poddzierżawićał, poddzierżawićany «wydzierżawić coś od… …   Słownik języka polskiego

  • wypuścić — dk VIa, wypuścićpuszczę, wypuścićcisz, wypuścićpuść, wypuścićcił, wypuścićpuszczony wypuszczać ndk I, wypuścićam, wypuścićasz, wypuścićają, wypuścićaj, wypuścićał, wypuścićany 1. «przestać trzymać coś (zwykle w ręce, w rękach) zwalniając uchwyt;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”