- wyglądać
- ndk I, \wyglądaćam, \wyglądaćasz, \wyglądaćają, \wyglądaćaj, \wyglądaćał, \wyglądaćany - wyjrzeć dk VIIb, \wyglądaćjrzę, \wyglądaćjrzysz, \wyglądaćjrzyj, \wyglądaćjrzał, \wyglądaćjrzeli1. «patrzeć, spoglądać wychyliwszy się zza czegoś, z czegoś, przez coś; wyzierać»
Wyglądać przez okno, zza węgła.
Pies wyjrzał z budy.
◊ przestarz. Bodajeś z piekła nie wyjrzał «rodzaj przekleństwa»przen.Słońce wyjrzało zza chmur.
2. «dawać się widzieć, ukazywać się, sterczeć na zewnątrz»Spódnica wyglądała spod płaszcza.
Spod śniegu wyjrzała ziemia.
3. tylko ndk «mieć określoną powierzchowność, określony wygląd, przedstawiać się, prezentować się jakoś, przypominać kogoś wyglądem»Wyglądać dobrze, źle, sympatycznie, staro, młodo.
Wyglądać elegancko, wytwornie, interesująco.
Wyglądać podejrzanie.
Ktoś wygląda na aktora.
Miasto wyglądało jak wymarłe.
◊ Ładnie bym (byś) wyglądał «znalazłbym (byś) się w trudnej sytuacji»◊ Jak to wygląda! «zwrot wyrażający dezaprobatę; do czego to podobne!»4. tylko ndk «wyczekiwać, oczekiwać kogoś lub czegoś z upragnieniem, tęsknotą»Od rana wyglądał gości.
Wyglądać słońca, pogody, listu, wiadomości.
◊ pot. Wyglądać czegoś jak kania dżdżu a. deszczu «wyglądać czegoś niecierpliwie, bardzo czegoś pragnąć»
Słownik języka polskiego . 2013.