wygoić

dk VIa, \wygoićgoję, \wygoićgoisz, \wygoićgój, \wygoićgoił, \wygoićgojony - wygajać ndk I, \wygoićam, \wygoićasz, \wygoićają, \wygoićaj, \wygoićał, \wygoićany

«spowodować zabliźnienie się miejsc skaleczonych, ran, wrzodów; wyleczyć je»

Po wygojonych ranach zostały blizny.

wygoić się - wygajać się «zostać wygojonym, zagoić się całkowicie»

Starta pięta się wygoiła.