Człowiek wykolejony.
Wykolejona konstrukcja językowa, składniowa.
Słownik języka polskiego . 2013.
wykolejony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wykolejonyjeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który stoczył się moralnie, zmarnował swoje możliwości życiowe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ojciec dziecka jest człowiekiem wykolejonym … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykoleić — dk VIa, wykoleićeję, wykoleićisz, wykoleićej, wykoleićił, wykoleićejony rzad. wykolejać ndk I, wykoleićam, wykoleićasz, wykoleićają, wykoleićaj, wykoleićał, wykoleićany «spowodować, sprawić zjechanie pociągu, tramwaju, wagonu z toru, wyskoczenie… … Słownik języka polskiego
wykolejeniec — m II, DB. wykolejeniecjeńca, W. wykolejeniecjeńcze (wykolejeniecjeńcu); lm M. wykolejeniecjeńcy, DB. wykolejeniecjeńców pot. «człowiek wykolejony; rozbitek życiowy» Środowisko, świat wykolejeńców. Wieść życie wykolejeńca … Słownik języka polskiego
stracony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, straconyceni {{/stl 8}}{{stl 7}} przegrany, zmarnowany, wykolejony, zgubiony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stracony chłopak. Stracony wysiłek, trud. Stracona kobieta.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}bronić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
