wykoleić

wykoleić
dk VIa, \wykoleićeję, \wykoleićisz, \wykoleićej, \wykoleićił, \wykoleićejony - rzad. wykolejać ndk I, \wykoleićam, \wykoleićasz, \wykoleićają, \wykoleićaj, \wykoleićał, \wykoleićany
«spowodować, sprawić zjechanie pociągu, tramwaju, wagonu z toru, wyskoczenie z szyn, przewrócenie się»

Partyzanci wykoleili pociąg nieprzyjaciela.

Wykolejony tramwaj, wagon.

przen. «wytrącić z normalnego, zwykłego trybu życia; spowodować, sprawić, że ktoś zmarnuje swoje możliwości życiowe, że czyjeś życie potoczy się nie tak, jak się zapowiadało»

Wojna go wykoleiła.

wykoleić się - wykolejać się «o pociągu, tramwaju, wagonie: wyskoczyć z szyn, zjechać z toru, przewrócić się»

Pociąg się wykoleił.

przen.
a) «wypaść z normalnego, zwykłego trybu życia; zacząć postępować niemoralnie, niewłaściwie, zmarnować swoje możliwości życiowe»

Wykoleić się w złym towarzystwie.

b) «odbiec od normy; przybrać nieoczekiwany i niepożądany obrót»

Rytm wiersza się wykoleił.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • wykolejać się – wykoleić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o pojeździe szynowym: wypadać z toru : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tramwaj się wykoleił. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbiegać od normy, przybierać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wykolejenie — n I 1. rzecz. od wykoleić. 2. lm D. wykolejeniejeń «odstępstwo od normy, błędna forma» Wykolejenie językowe. Wykolejenia konstrukcyjne dramatu. wykolejenie się rzecz. od wykoleić się …   Słownik języka polskiego

  • zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… …   Słownik języka polskiego

  • pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się …   Słownik frazeologiczny

  • droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

  • pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… …   Słownik języka polskiego

  • pomarnować — dk IV, pomarnowaćnuję, pomarnowaćnujesz, pomarnowaćnuj, pomarnowaćował, pomarnowaćowany rzad. «doprowadzić do zniszczenia, złego stanu wiele czegoś; nie wykorzystać należycie, zmarnować wiele czegoś, rzadziej wielu ludzi» pomarnować się 1. «o… …   Słownik języka polskiego

  • wykolejony — wykolejonyjeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wykoleić (p.) wykolejony w użyciu przym. 1. «taki, który upadł moralnie, wypadł z normalnego, zwykłego trybu życia, zmarnował swoje możliwości życiowe» Człowiek wykolejony. 2. «niepoprawny,… …   Słownik języka polskiego

  • zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… …   Słownik języka polskiego

  • zwichnąć — dk Va, zwichnąćnę, zwichnąćniesz, zwichnąćnij, zwichnąćnął, zwichnąćnęła, zwichnąćnęli, zwichnąćnięty, zwichnąćnąwszy «spowodować przemieszczenie względem siebie nasad kości tworzących staw, wybić ze stawu; wywichnąć» Zwichnąć rękę, Zwichnąć nogę …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”