wykruszyć

dk VIb, \wykruszyćszę, \wykruszyćszysz, \wykruszyćkrusz, \wykruszyćszył, \wykruszyćszony - wykruszać ndk I, \wykruszyćam, \wykruszyćasz, \wykruszyćają, \wykruszyćaj, \wykruszyćał, \wykruszyćany

1. «wydobyć coś krusząc osłonę, okrywę»

Wykruszyć ziarno z kłosa, ze słonecznika.

2. «krusząc zniszczyć, usunąć coś skądś»

Woda wykruszyła skałę.

przen.

Ogień nieprzyjaciela wykruszał nasze szeregi.

wykruszyć się - wykruszać się

1. «o nasionach: wysypać się z kłosów, zwykle wskutek osiągnięcia całkowitej dojrzałości»

Ziarno wykruszało się już przed żniwami.

Nasiona się wykruszyły.

2. «krusząc się ulec zniszczeniu, odpaść od całości»

Marmur się wykruszył ze starości.

przen.

Stara kadra pomału się wykruszała.