- wyleżeć
- dk VIIb, \wyleżećżę, \wyleżećżysz, \wyleżećleż, \wyleżećżał, \wyleżećżeli, \wyleżećżany - wylegiwać ndk VIIIb, \wyleżećguję, \wyleżećgujesz, \wyleżećguj, \wyleżećiwał, \wyleżećiwany1. «wygnieść coś przez długie leżenie»
Wyleżeć dół w tapczanie.
Wyleżane miejsce na słomie.
2. tylko dk «spędzić dłuższy czas w łóżku, wytrzymać w pozycji leżącej; uleżeć»Z trudem wyleżał do wieczora.
Nie mógł dłużej wyleżeć w łóżku.
wyleżeć się - wylegiwać się «spędzić dużo czasu na leżeniu, wypocząć leżąc (często z lenistwa, dla przyjemności)»Lubił się wyleżeć.
Całymi dniami wylegiwał się na kanapie.
Kot wylegiwał się w oknie.
Słownik języka polskiego . 2013.