- wyłajać
- dk IX, \wyłajaćję, \wyłajaćjesz, \wyłajaćłaj, \wyłajaćał, \wyłajaćanypot. «ostro kogoś zganić, skarać, skrzyczeć»
Wyłajać niegrzeczne dziecko.
Słownik języka polskiego . 2013.
wyłajać
Look at other dictionaries:
lekcja — ż I, DCMs. lekcjacji; lm D. lekcjacji (lekcjacyj) 1. «jednostka zajęć szkolnych lub nauczania prywatnego trwająca zwykle 45 minut» Lekcja historii, matematyki, muzyki. Brać, dawać lekcje. Prowadzić lekcję. Udzielać lekcji. Zostać, umówić się po… … Słownik języka polskiego
nawymyślać — dk I, nawymyślaćam, nawymyślaćasz, nawymyślaćają, nawymyślaćaj, nawymyślaćał, nawymyślaćany 1. «obrzucić kogoś wymysłami, obelgami; zwymyślać, wyłajać» Nawymyślać niegrzecznemu dziecku. ◊ Nawymyślać komuś od ostatnich «użyć w stosunku do kogoś… … Słownik języka polskiego
poburczeć — dk VIIb, poburczećczę, poburczećczysz, poburczećburcz, poburczećczał, poburczećczeli pot. «spędzić pewien czas na burczeniu, trochę pogderać, wyłajać kogoś; pozrzędzić» Niezadowolony, poburczał pod nosem przez chwilę. Poburczała na niego, że się… … Słownik języka polskiego
połajać — dk IX, połajaćję, połajaćjesz, połajaćłaj, połajaćał, połajaćany «dać komuś naganę, upomnienie; nieco wyłajać, zwymyślać» Połajać dzieci … Słownik języka polskiego
skarcić — dk VIa, skarcićcę, skarcićcisz, skarć, skarcićcił, skarcićcony «udzielić nagany; napomnieć, zganić, wyłajać» Skarcić niegrzeczne dziecko. Skarcić kogoś wzrokiem … Słownik języka polskiego
