Zbierało się komuś na wymioty.
Wywoływać wymioty.
Wymioty żółciowe.
Słownik języka polskiego . 2013.
wymioty — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. wymiotytów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrzucanie treści żołądka przez przełyk i usta na zewnątrz; wymiotowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gwałtowne, silne wymioty. Coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żołądek — 1. Głód, strach ściska komuś żołądek «ktoś odczuwa nieprzyjemne skurcze żołądka pod wpływem głodu lub strachu»: Buty taplały się, krok za krokiem, w lepkiej mazi. Po plecach ciekły strużki potu i deszczu. A na dodatek głód ściskał mi już żołądek … Słownik frazeologiczny
emetyk — m III, D. u, N. emetykkiem; lm M. i farm. «środek wywołujący wymioty» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
krwawy — krwawywi przym. od krew 1. «zawierający krew, zmieszany z krwią, ociekający krwią, krwawiący; zbroczony krwią, zakrwawiony» Krwawa rana. Krwawe ochłapy mięsa. Krwawe wymioty. ∆ Krwawa kiszka, krwawy salceson «kiszka, salceson sporządzone z… … Słownik języka polskiego
mdlić — ndk VIa, mdli, mdlił «wywoływać mdłości, nudności, pobudzać do wymiotów» Mdlący smak, zapach czegoś. ◊ Mdli kogoś «komuś jest mdło, zbiera się na wymioty; kogoś bierze obrzydzenie, wstręt» … Słownik języka polskiego
mdło — 1. «w sposób pobudzający do mdłości, mdlący» Cuchnąć mdło. ◊ Robi się, zrobiło się komuś mdło, komuś jest mdło «komuś zbiera się na wymioty, kogoś mdli, jest mu słabo, niedobrze, nieprzyjemnie; kogoś bierze obrzydzenie, wstręt» 2. «zwykle o… … Słownik języka polskiego
mdłość — ż V 1. tylko w lm, MD. mdłośćści «stan poprzedzający wymioty; nudności» Dostać mdłości. Wywoływać mdłości. Przyprawiać o mdłości. Doprowadzać do mdłości. 2. DCMs. mdłośćści, blm «brak wyrazu, wyrazistości, ekspresji» Mdłość postaci, obrazu, wzoru … Słownik języka polskiego
niedobrze — 1. «nie tak jak trzeba, jak należy» Niedobrze uprać bieliznę. Niedobrze zrozumieć. ◊ żart. Mieć niedobrze w głowie «nie być przy zdrowych zmysłach; być nierozsądnym, lekkomyślnym, głupim» 2. «źle pod względem fizycznym, zdrowotnym; niezdrowo,… … Słownik języka polskiego
nudność — ż V, DCMs. nudnośćści 1. blm rzad. «cecha tego, co jest nudne; fakt, że coś jest nudne» Nudność utworu, listu. 2. lm MD. nudnośćści tylko w lm «stan poprzedzający wymioty, charakterystyczne, nieprzyjemne uczucie w dołku podsercowym i przełyku;… … Słownik języka polskiego
nudzić — ndk VIa, nudzićdzę, nudzićdzisz, nudź, nudzićdził, nudzićdzony 1. «wywoływać uczucie nudy, znudzenia; być, stawać się nudnym, przykrzyć się» Nudzić kogoś gadulstwem, rozwlekłym opowiadaniem, wiecznymi wymówkami. Nudził słuchaczy zbędnymi… … Słownik języka polskiego
