wymóc

wymóc
dk XI, \wymócmogę, \wymócmożesz, \wymócmógł, \wymócmogła, \wymócmogli, \wymócmógłszy
«wydobyć coś od kogoś, uzyskać coś u kogoś usilnym staraniem, naleganiem, natarczywymi żądaniami; wymusić»

Wymóc na kimś przyznanie się do winy.

Wymógł na rodzicach zgodę na małżeństwo.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wymóc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, wymócmogę, wymócmoże, wymócmóż, wymócmógł, wymócmogli {{/stl 8}}{{stl 7}} stosując różne środki nacisku i perswazji, skłonić kogoś do czegoś; przekonywaniem, naleganiem, groźbami uzyskać coś u kogoś; wymusić :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

  • groźba — ż IV, CMs. groźbabie; lm D. gróźb 1. «zapowiedź niebezpieczeństwa, kary, zemsty itp.; pogróżka» Czcze groźby. Wymóc coś na kimś groźbami. ◊ Ani prośbą ani groźbą «żadnym sposobem, w żaden sposób» ◊ Pod groźbą czegoś «gdy coś grozi, bojąc się… …   Słownik języka polskiego

  • przymusić — dk VIa, przymusićmuszę, przymusićmusisz, przymusićmuś, przymusićsił, przymusićmuszony przymuszać ndk I, przymusićam, przymusićasz, przymusićają, przymusićaj, przymusićał, przymusićany «wywrzeć na kogoś nacisk, sprawić, żeby ktoś uczynił coś wbrew …   Słownik języka polskiego

  • wydusić — dk VIa, wydusićduszę, wydusićsisz, wydusićduś, wydusićsił, wydusićduszony wyduszać ndk I, wydusićam, wydusićasz, wydusićają, wydusićaj, wydusićał, wydusićany 1. «uśmiercić kolejno wiele istot przez uduszenie, zagryzienie; zadusić» Lis wydusił… …   Słownik języka polskiego

  • wymusić — dk VIa, wymusićmuszę, wymusićsisz, wymusićmuś, wymusićsił, wymusićmuszony wymuszać dk I, wymusićam, wymusićasz, wymusićają, wymusićaj, wymusićał, wymusićany «uzyskać, wydobyć coś od kogoś wywierając nacisk, wymóc coś na kimś; przymusić, zmusić do …   Słownik języka polskiego

  • chandryczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, chandryczyć sięczę się, chandryczyć sięczy się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uparcie sprzeczać się z kimś, kłócić o coś; także nieustannie mieć żale, pretensje do kogoś, usiłować coś wymóc na kimś ciągłymi kłótniami; …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”