Wykorzystywać w projekcie wyniosłość terenu.
Wyraz wyniosłości na twarzy.
Traktować kogoś z wyniosłością.
Słownik języka polskiego . 2013.
wyniosłość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wyniosłośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie wyniosłym; pycha, duma, hardość, nieprzystępność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłodna wyniosłość. Zwracać się do kogoś, przyjąć kogoś z wyniosłością. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Geomorphologische Einteilung Polens — Karte der physisch geographischen Polens (von Mega bis Mesoregionen) … Deutsch Wikipedia
dumny — żart. Dumny i blady «o kimś okazującym wyniosłość, lekceważenie, dumę nieadekwatną do sytuacji»: Chodził taki dumny i blady, a właściwie nic w tej sprawie nie zrobił (...). Roz bezp 1997. Dumny jak paw zob. paw 1 … Słownik frazeologiczny
arystokratyzm — m IV, D. u, Ms. arystokratyzmzmie, blm «pochodzenie z rodu arystokratycznego, należenie do arystokracji» Arystokratyzm rodu. przen. «elitarność, ekskluzywność; wyniosłość» Arystokratyzm intelektualny, duchowy. ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
brodawka — ż IV, CMs. brodawkawce; lm D. brodawkawek 1. «wyniosłość tkanki łącznej, pokryta nabłonkiem, występująca na powierzchni ciała, błon śluzowych lub wewnątrz narządu czy tkanki» Brodawki językowe, sutkowe. 2. bot. «gruczołowate, kuliste wzniesienie… … Słownik języka polskiego
buta — ż IV, CMs. bucie, blm «zbytnia pewność siebie, hardość, pycha, wyniosłość» Pełen buty. Utracić butę. Urosnąć w butę … Słownik języka polskiego
duma — ż IV, CMs. dumamie 1. blm «poczucie osobistej godności, wartości własnej, własnego środowiska; ambicja; także nieraz zbyt wygórowane pojęcie o sobie, nieprzystępność, wyniosłość, pycha» Szlachetna, niepohamowana, obrażona duma. Duma rozpiera,… … Słownik języka polskiego
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
hardość — ż V, DCMs. hardośćści, blm «wyniosłość, buta, duma, pycha; zuchwałość» … Słownik języka polskiego
kępa — ż IV, CMs. kępapie; lm D. kęp 1. «skupisko drzew, krzewów, kwiatów» Kępa wierzb. Kępa kaczeńców, wrzosu. 2. «mała wyniosłość w podmokłym, bagnistym terenie lub wysepka na jeziorze lub rzece porosła krzewami i drzewami» … Słownik języka polskiego
