wypukły

wypukły
«mający powierzchnię taką, jaką ma kula; łukowato, kulisto wybrzuszony, wydęty, baniasty; wystający z powierzchni czegoś»

Wypukła tarcza.

Haft wypukły.

Wypukłe plecy.

druk. Druk wypukły «technika drukowania, w której elementy drukujące stanowią górną płaszczyznę formy drukarskiej, a miejsca nie drukujące są poniżej tej płaszczyzny»
fiz. Zwierciadło wypukłe «zwierciadło, którego powierzchnia odbijająca jest zewnętrzną powierzchnią kuli, dające powiększony, zdeformowany obraz odbitych przedmiotów»
mat. Kąt wypukły «kąt mniejszy od kąta półpełnego»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • wypukły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wystający ponad powierzchnię, kuliście wybrzuszony; wydatny, wydęty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wypukłe wieko skrzyni. Wypukłe czoło. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wklęsło-wypukły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} z jednej strony wklęsły, a z drugiej wypukły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Soczewka wklęsło wypukła. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • plastyczny — 1. «dotyczący sztuk pięknych i dzieł artystycznych w zakresie plastyki» Prace plastyczne w zakresie dekoracji. ∆ Sztuki plastyczne «sztuki piękne obejmujące architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę i rzemiosło artystyczne» ∆ Oprawa plastyczna… …   Słownik języka polskiego

  • astragal — m I, D. u; lm M. e, D. i 1. anat. «kość nadpiętowa, pęcinowa» 2. archit. «ornament ciągły w formie półwypukłego pasma złożonego z perełek ułożonych na przemian z pałeczkami lub pryzmatycznymi paciorkami, dzielący elementy architektoniczne» 3.… …   Słownik języka polskiego

  • atłasek — m III, D. atłaseksku, N. atłasekskiem, blm 1. «gatunek nici bawełnianych używanych do haftu» 2. «haft wypukły» …   Słownik języka polskiego

  • baniasty — «mający kształt bani; kulisty, pękaty, wypukły» Baniasty klosz lampy. Baniaste naczynie. Baniasta głowa …   Słownik języka polskiego

  • beczkowaty — beczkowatyaci «kształtem przypominający beczkę; pękaty, wypukły» Beczkowate sklepienie. Beczkowaty wazon …   Słownik języka polskiego

  • brzuchaty — brzuchatyaci «mający duży brzuch» Brzuchaty kucharz. Brzuchata postać. przen. «mający wypukły kształt; pękaty, baniasty» Brzuchaty czajnik, dzbanek. Brzuchata butla, dynia …   Słownik języka polskiego

  • ciecz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «substancja o stanie pośrednim między stałym a gazowym, o określonej objętości, a bez określonej postaci, przybierająca kształt naczynia, w którym się znajduje; płyn» Krew jest cieczą. Wylał na ulicę jakąś brudną… …   Słownik języka polskiego

  • czubaty — 1. «mający na głowie kępkę sterczących piór, kępkę sierści, grzebień» Czubate kokosze. Czubaty dudek. 2. «ostro zakończony, zakończony czubem; wypukły, sterczący» Czubaty dach. Czubate cyprysy. 3. «napełniony z naddatkiem, z czubem» Czubata łyżka …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”