- wyratować
- dk IV, \wyratowaćtuję, \wyratowaćtujesz, \wyratowaćtuj, \wyratowaćował, \wyratowaćowany«udzielając komuś pomocy w niebezpieczeństwie ocalić, uchronić go od śmierci, nieszczęścia; wydobyć kogoś z trudnej sytuacji; uratować»
Wyratować dziecko z płonącego domu.
Wyratować kogoś z opresji.
wyratować się «ocalić siebie z niebezpieczeństwa; zostać wyratowanym»Wyratować się od śmierci.
Z tonącego statku nikt się nie wyratował.
Słownik języka polskiego . 2013.