wyrugować

dk IV, \wyrugowaćguję, \wyrugowaćgujesz, \wyrugowaćguj, \wyrugowaćował, \wyrugowaćowany

«usunąć kogoś z zajmowanego miejsca, pozbawić kogoś nieruchomości; wysiedlić, wydalić, wypędzić»

Wyrugować brata z rodzinnej posiadłości.

Wyrugować kogoś z jakiejś organizacji.

przen. «wyprzeć, zastąpić czymś innym; usunąć»

Jedna forma wyrugowała z języka inną.

Wyrugować coś ze swojej pamięci.