wyruszyć

wyruszyć
dk VIb, \wyruszyćszę, \wyruszyćszysz, \wyruszyćrusz, \wyruszyćszył - wyruszać ndk I, \wyruszyćam, \wyruszyćasz, \wyruszyćają, \wyruszyćaj, \wyruszyćał
«udać się w drogę dokądś, rozpocząć podróż (wędrówkę, jazdę); opuścić jakieś miejsce udając się dokądś»

Wyruszyć na wycieczkę.

Wyruszyć na wyprawę wojenną.

Statek wyruszył w podróż dookoła świata.

Wyruszyć z miasta.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • wymaszerować — dk IV, wymaszerowaćruję, wymaszerowaćrujesz, wymaszerowaćruj, wymaszerowaćował «wyjść, wyruszyć skądś w porządku marszowym; wyruszyć w marsz» Wymaszerować z domu, z miasta. Harcerze wymaszerowali do lasu. Wojsko wymaszerowało na manewry …   Słownik języka polskiego

  • kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… …   Słownik frazeologiczny

  • męski — Wiek męski; lata męskie «okres życia, w którym mężczyzna jest w pełni sił fizycznych i umysłowych»: Ledwie wszedł w wiek męski, musiał wyruszyć na kampanię wrześniową. A. Synoradzka, Andrzejewski. Na pokładzie w rozmaitych jego miejscach… …   Słownik frazeologiczny

  • droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

  • łów — m IV, D. łowu, Ms. łowie; lm M. łowy zwykle w lm, książk. «polowanie, zwłaszcza na grubego zwierza; łowienie, połów» Łowy na grubego zwierza. Wyruszyć na łowy …   Słownik języka polskiego

  • miasto — n III, Ms. mieście; lm D. miast 1. «duży obszar intensywnie i planowo zabudowany, podlegający odrębnej administracji, będący skupiskiem ludności wykonującej zawody nierolnicze» Miasto stołeczne, prowincjonalne. Miasto fabryczne, handlowe, portowe …   Słownik języka polskiego

  • morze — n I; lm D. mórz «część oceanu oddzielona łańcuchem wysp, progiem podmorskim lub rozczłonkowanym lądem; także wielki zamknięty obszar wodny (np. Morze Kaspijskie); potocznie: przeciwieństwo lądów lub całość wód oceanicznych» Błękitne, granatowe,… …   Słownik języka polskiego

  • o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

  • odsiecz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «pomoc wojskowa dla oblężonej twierdzy, oblężonego wojska» Śpieszyć, przybyć, wyruszyć na odsiecz, z odsieczą. Dać, nieść komuś odsiecz …   Słownik języka polskiego

  • pełnomorski — pełnomorskiscy «położony nad pełnym morzem; przystosowany do obsługi statków pływających na pełnym morzu; odbywający się na pełnym morzu; dostosowany do żeglugi na pełnym morzu» Jacht, kuter, statek pełnomorski. Port pełnomorski. Barka, jednostka …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”