wyrzynać
Look at other dictionaries:
wyrzynać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrzynaćam, wyrzynaća, wyrzynaćają, wyrzynaćany {{/stl 8}}– wyrznąć {{/stl 13}}{{stl 33}}||{{/stl 33}}wyrżnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wyrzynaćnę, wyrzynaćnie, wyrzynaćnij, wyrzynaćnął, wyrzynaćnęli {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzynać się – wyrznąć się — {{/stl 13}}{{stl 33}}||{{/stl 33}}wyrżnąć się {{/stl 13}}{{stl 33}} o rosnących zębach: przebijać się przez dziąsła :{{/stl 33}}{{stl 10}}Wyrżnął mu się pierwszy ząb. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzynać — Wyrżnąć (co) do nogi, w pień zob. noga 32 … Słownik frazeologiczny
wyrżnąć — a. wyrznąć dk Va, wyrżnąćnę, wyrżnąćniesz, wyrżnąćnij, wyrżnąćnął, wyrżnąćnęła, wyrżnąćnęli, wyrżnąćnięty, wyrżnąćnąwszy wyrzynać ndk I, wyrżnąćam, wyrżnąćasz, wyrżnąćają, wyrżnąćaj, wyrżnąćał, wyrżnąćany 1. «zrobić w czymś zagłębienie, otwór… … Słownik języka polskiego
karbikować — ndk IV, karbikowaćkuję, karbikowaćkujesz, karbikowaćkuj, karbikowaćował, karbikowaćowany 1. «wyrzynać karbiki, np. w drzewie, ozdabiać coś karbikami» 2. włók. «układać, skręcać w karbiki sztuczne włókno» … Słownik języka polskiego
ryć — ndk Xa, ryję, ryjesz, ryj, rył, ryty 1. «robić doły w ziemi; kopać, przekopywać, rozkopywać, grzebać» Kret ryje korytarze w ziemi. Dziki ryły pole. ◊ posp. Ryć pod kimś «działać podstępnie na czyjąś szkodę; intrygować» 2. «wyrzynać na płycie… … Słownik języka polskiego
rzezać — ndk I, rzezaćam, rzezaćasz, rzezaćają, rzezaćaj, rzezaćał, rzezaćany a. IX, rzeżę, rzeżesz, rzeż 1. przestarz. «rżnąć, ciąć, krajać, piłować» Rzezać drzewo. 2. przestarz. «rzeźbić, ryć; wyrzynać, szlifować» Rzezać w kamieniu, bursztynie, drzewie … Słownik języka polskiego
rżnąć — a. rznąć ndk Va, rżnąćnę, rżnąćniesz, rżnąćnij, rżnąćnął, rżnąćnęła, rżnąćnęli, rżnąćnięty 1. «ciąć, krajać, przecinać, piłować» Rżnąć drzewo, sieczkę. 2. «wyrzynać ozdoby, ryć, rzeźbić, szlifować, grawerować» Rżnąć (wzór, rysunek) w drewnie,… … Słownik języka polskiego
strugać — ndk I, strugaćam, strugaćasz, strugaćają, strugaćaj, strugaćał, strugaćany, rzad. IX, strużę, strużesz, struż 1. «ścinać z czegoś ruchem prostoliniowym podłużne wióry, żeby wygładzić powierzchnię lub nadać czemuś odpowiedni kształt; ociosywać»… … Słownik języka polskiego
żłobić — ndk VIa, żłobićbię, żłobićbisz, żłób, żłobićbił, żłobićbiony 1. «przesuwając się po jakiejś powierzchni, naciskając ją, spadając na nią powodować swoim ciężarem tworzenie się wgłębienia, rowka, koleiny; drążyć» Spływająca woda żłobi bruzdy w… … Słownik języka polskiego
