wysiąść

wysiąść
dk XI, \wysiąśćsiądę, \wysiąśćsiądziesz, \wysiąśćsiądź, \wysiąśćsiadł, \wysiąśćsiedli, \wysiąśćsiadłszy - wysiadać ndk I, \wysiąśćam, \wysiąśćasz, \wysiąśćają, \wysiąśćaj, \wysiąśćał
1. «wyjść z jakiegoś środka lokomocji»

Wysiąść z autobusu, z samochodu, z tramwaju.

Wysiąść na najbliższej stacji.

Wysiąść z łodzi na ląd.

2. pot. «przestać działać, ulec uszkodzeniu, zacząć źle funkcjonować, zepsuć się; także o ludziach: przestać dawać sobie radę, zmęczyć się, opaść z sił»

Silnik wysiadł.

Komuś wysiadła wątroba.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • wysiąść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wysiadać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wysiadać — → wysiąść …   Słownik języka polskiego

  • wysadzić — dk VIa, wysadzićdzę, wysadzićdzisz, wysadzićsadź, wysadzićdził, wysadzićdzony wysadzać ndk I, wysadzićam, wysadzićasz, wysadzićają, wysadzićaj, wysadzićał, wysadzićany 1. «dowiózłszy kogoś środkiem lokomocji do pewnego miejsca dać, pozwolić,… …   Słownik języka polskiego

  • wysiadać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wysiadaćam, wysiadaća, wysiadaćają, wysiadaćany {{/stl 8}}– wysiąść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXf, wysiadaćsiądę, wysiadaćsiądzie, wysiadaćsiądź, wysiadaćsiadł, wysiadaćsiedli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • auto — n III, Ms. aucie; lm D. aut «samochód, przeważnie osobowy» Jechać autem. Wysiąść z auta. Wsiąść do auta. ‹skrót.› …   Słownik języka polskiego

  • autobus — m IV, D. u, Ms. autobussie; lm M. y «duży, kryty samochód przystosowany do przewożenia większej liczby osób, używany w komunikacji miejskiej lub międzymiastowej» Jechać autobusem. Wsiąść do autobusu. Wysiąść z autobusu. ‹skrót.› …   Słownik języka polskiego

  • następny — następnyni «następujący po innym w kolejności czasowej lub przestrzennej; kolejny» Wyjechać następnego dnia po imieninach. Zdać egzamin do następnej klasy. Wysiąść na następnym przystanku …   Słownik języka polskiego

  • pętla — ż I, DCMs. pętlali; lm D. pętlali 1. «kawałek sznura, powroza, taśmy ułożony, związany w pierścień, zwykle dający się ściągać, zaciskać» Zacisnąć, zawiązać pętlę. 2. «droga, tor po których ktoś jedzie, idzie, zbliżone kształtem do koła» Pętla… …   Słownik języka polskiego

  • przystanek — m III, D. przystaneknku, N. przystaneknkiem; lm M. przystaneknki «oznaczone miejsce krótkiego postoju pojazdów pasażerskich; mała stacja kolejowa przeznaczona tylko dla ruchu pasażerskiego» Przystanek tramwajowy, autobusowy, trolejbusowy.… …   Słownik języka polskiego

  • spieszyć — I ndk VIb, spieszyćszę, spieszyćszysz, spiesz, spieszyćszył, spieszyćszony → śpieszyć II dk VIb, spieszyćszę, spieszyćszysz, spiesz, spieszyćszył, spieszyćszony «uczynić kogoś pieszym, każąc mu zsiąść z konia lub wysiąść z pojazdu mechanicznego… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”