rozpętać

rozpętać
dk I, \rozpętaćam, \rozpętaćasz, \rozpętaćają, \rozpętaćaj, \rozpętaćał, \rozpętaćany - rozpętywać ndk VIIIa, \rozpętaćtuję, \rozpętaćtujesz, \rozpętaćtuj, \rozpętaćywał, \rozpętaćywany
1. «zdjąć pęta, uwolnić z pęt»

Rozpętać konie, krowy.

2. pot. «wyzwolić jakieś siły, wywołać gwałtowne objawy czegoś»

Rozpętać kłótnię, walkę, wojnę.

Rozpętać dyskusję.

Rozpętać w kimś gniew, furię, nienawiść.

rozpętać się - rozpętywać się
1. strona zwrotna czas. rozpętać - rozpętywać w zn. 1

Rozpętać się z więzów.

2. «wyzwolić się z wszelkich więzów, rozhulać się»

Gwałtowna burza rozpętała się na morzu, nad miastem.

Walka rozpętała się na dobre.

Rozpętała się bójka na pięści.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • rozpętywać się – rozpętać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o gwałtownych zjawiskach, emocjach: występować w wielkim natężeniu, na wielką skalę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na Bałtyku rozpętał się sztorm. Po czyimś wystąpieniu rozpętała się burzliwa dyskusja. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozpasać — dk IX, rozpasaćpasze, rozpasaćał, rozpasaćany przestarz. dziś tylko w imiesłowie biernym «spowodować nadmierny rozrost czegoś, rozkiełznać, rozpętać; rozpuścić, rozbestwić» Rozpasane żywioły. Rozpasana żądza. rozpasać się książk. «nadmiernie się… …   Słownik języka polskiego

  • burza — ż II, DCMs. burzarzy; lm D. burz «gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami» Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami. Burza na morzu. Zbiera się na… …   Słownik języka polskiego

  • rozszaleć — dk III, rozszalećeję, rozszalećejesz, rozszalećej, rozszalećlał, rozszalećeli rzad. to samo, co rozszaleć się. rozszaleć się 1. «zacząć szaleć; wpaść w szał» Rozszaleć się z radości, z rozpaczy. Po zdobyciu bramki przez naszą drużynę kibice się… …   Słownik języka polskiego

  • wojna — ż IV, CMs. wojnanie; lm D. wojnajen «zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego); konflikt …   Słownik języka polskiego

  • zawierucha — ż III, CMs. zawieruchausze; lm D. zawieruchauch «silny, porywisty wiatr» Jesienna, zimowa zawierucha. Na dworze deszcz i zawierucha. Zerwała się zawierucha śnieżna. przen. «o wojnie, rewolucji» Zawierucha dziejowa. Rozpętać zawieruchę wojenną …   Słownik języka polskiego

  • rozpętywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, rozpętywaćtuję, rozpętywaćtuje, rozpętywaćany {{/stl 8}}– rozpętać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, rozpętywaćam, rozpętywaća, rozpętywaćają, rozpętywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozszaleć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, rozszaleć sięeję się, rozszaleć sięeje się, rozszaleć sięlał się, rozszaleć sięleli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wpaść w szał, oddać się szaleństwu, ulec niepohamowanym… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • święta wojna — {{/stl 13}}{{stl 7}} wojna prowadzona w imię haseł religijnych, propagująca zwalczanie niewiernych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fundamentaliści chcą rozpętać świętą wojnę w obronie islamu. W średniowieczu wzywano do świętej wojny w obronie Grobu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wojna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wojnanie; lm D. wojnajen {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami religijnymi albo społecznymi mająca różne cele, np.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”