- wyzywająco
- «w sposób wyzywający, zwracający uwagę, prowokująco; hardo, zaczepnie»
Zachowywać się wyzywająco.
Patrzeć, śmiać się wyzywająco.
Wyglądać wyzywająco.
Dziewczyna ubrana wyzywająco.
Słownik języka polskiego . 2013.
Zachowywać się wyzywająco.
Patrzeć, śmiać się wyzywająco.
Wyglądać wyzywająco.
Dziewczyna ubrana wyzywająco.
Słownik języka polskiego . 2013.
wyzywająco — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} prowokując swoim zachowaniem się, wyglądem; hardo, butnie, zaczepnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spoglądać wyzywająco. Zachowywać się wyzywająco. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadziorny — Wyzywająco kłótliwy lub agresywny Eng. Defiantly quarrelsome or aggressive; belligerent … Słownik Polskiego slangu
grzeczny — Bajki, bajeczki dla grzecznych dzieci «o historiach, opowieściach obliczonych na czyjąś naiwność, łatwowierność»: Kropnęli do was z pokładu tego krążownika, czy kontrtorpedowca, paliwo wam ciekło, a wy dalej lot kontynuujecie miast postrzelani… … Słownik frazeologiczny
krzycząco — «w sposób rzucający się w oczy; jaskrawo, wyzywająco» Umalowana była krzycząco … Słownik języka polskiego
prowokacyjnie — «zaczepnie, wyzywająco» Prowokacyjnie się zachowywać. Prowokacyjnie się uśmiechać … Słownik języka polskiego
spojrzeć — dk VIIb, spojrzećjrzę, spojrzećjrzysz, spójrz a. spojrzyj, spojrzećjrzał, spojrzećeli spoglądać ndk I, spojrzećam, spojrzećasz, spojrzećają, spojrzećaj, spojrzećał 1. «skierować, zwrócić wzrok, oczy; rzucić okiem, popatrzeć; o oczach, wzroku:… … Słownik języka polskiego
tłuszcza — ż II, DCMs. tłuszczaczy, blm przestarz. «tłum, gromada ludzi, zwłaszcza zachowujących się niekulturalnie, wyzywająco, wywołujących awantury, burdy; motłoch, hołota» Rozpasana tłuszcza. Wyjąca tłuszcza … Słownik języka polskiego
twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… … Słownik języka polskiego
wydra — ż IV, CMs. wydradrze; lm D. wydrader a. wydr 1. «Lutra lutra, zwierzę z rodziny łasicowatych, o brązowej sierści, długim ogonie, palcach połączonych błoną pływną, przystosowane do ziemno wodnego trybu życia; żywi się przeważnie rybami, żyje na… … Słownik języka polskiego
wydrowaty — pot. «o kobiecie wyzywająco ubranej, umalowanej, rzadziej: odznaczającej się kłótliwym usposobieniem» Wydrowata blondynka … Słownik języka polskiego