wzbronić

dk VIa, \wzbronićnię, \wzbronićnisz, wzbroń, \wzbronićnił, \wzbronićniony - wzbraniać ndk I, \wzbronićam, \wzbronićasz, \wzbronićają, \wzbronićaj, \wzbronićał, \wzbronićany

«nie pozwolić na coś, nie pozwolić czegoś robić; zabronić, zakazać (zwykle w urzędowych zwrotach)»

Palenie wzbronione.

Wstęp surowo wzbroniony.

wzbraniać się «nie chcieć czegoś robić, przyjmować; wymawiać się od czegoś, bronić się przed czymś»

Wzbraniał się przed przyjęciem stanowiska ministra.

Wzbraniać się od picia wódki.

Wzbraniała się wystąpić publicznie.