zabrzękać
Look at other dictionaries:
zabrzękać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zabrząkać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrząkać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}zabrzękać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zabrząkaćam, zabrząkaća, zabrząkaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wytworzyć brzęk, uderzając czymś o coś metalowego, szklanego itp … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrząkać — a. zabrzękać dk I, zabrząkaćam, zabrząkaćasz, zabrząkaćają, zabrząkaćaj, zabrząkaćał 1. «wytworzyć brzęk, zwykle przez potrącenie napiętej struny, uderzenie w metalowy, szklany przedmiot itp.; także: zagrać na jakimś instrumencie byle jak, od… … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — dk VIIb, zabrzęczećczę, zabrzęczećczysz, zabrzęczećbrzęcz, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli 1. «wydać brzęk; zadźwięczeć» Zabrzęczały naczynia, szyby w oknach. Zabrzęczały muchy. Dzwonek zabrzęczał. 2. rzad. «spowodować powstanie brzęku,… … Słownik języka polskiego
zaszczękać — dk I, zaszczękaćam, zaszczękaćasz, zaszczękaćają, zaszczękaćaj, zaszczękaćał «wydać szczęk, spowodować szczękanie; szczęknąć, zabrzękać czymś» Zaszczękały rozkładane na stole sztućce. Zaszczękała otwierana brama. Pies zaszczękał łańcuchem. ◊… … Słownik języka polskiego
