Planowa zabudowa.
Działka do zabudowy.
Przystąpić do zabudowy placu.
Drewniana, murowana zabudowa.
Wysoka, niska, zwarta, luźna, rozproszona zabudowa.
Zabudowa miejska, peryferyjna.
Słownik języka polskiego . 2013.
zabudowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. zabudowawie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} budowanie jakichś obiektów na określonym terenie; zabudowywanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabudowa tego obszaru już trwa. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ЗАСТРОЙКА КОМПЛЕКСНАЯ — совместное возведение на определённой территории зданий и сооружений различного назначения, инженерных сооружений и коммуникаций, связанных единством технологических процессов, планировочных замыслов и очерёдностью осуществления (Болгарский язык; … Строительный словарь
ЗАСТРОЙКА ОПОРНАЯ — существующие здания и сооружения, в том числе памятники архитектуры, сохраняемые при составлении генеральных планов развития города, проектов детальной планировки, возведения новых зданий (Болгарский язык; Български) опорно застрояване (Чешский… … Строительный словарь
bezplanowy — «nie oparty na planie; nie przemyślany, chaotyczny» Bezplanowa praca, gospodarka. Bezplanowa zabudowa … Słownik języka polskiego
ciągły — 1. «dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny; stale się powtarzający, stały» Dźwięki ciągłe. Praca, produkcja ciągła. Ciągły ruch. Ciągłe podróże, zabawy. Ciągły ogień artyleryjski. Działanie,… … Słownik języka polskiego
luźny — luźnyniejszy 1. «nie przylegający; przestronny, nieobcisły, nieciasny» Luźny płaszcz. Luźne obuwie, spodnie. Za luźna kurtka. 2. «taki, którego poszczególne elementy nie są ściśle złączone; będący w pewnej odległości od jakiejś całości, nie… … Słownik języka polskiego
neogotyk — m III, D. u, N. neogotykkiem, blm 1. archit. «kierunek w architekturze i sztuce zdobniczej, rozwijający się od połowy XVIII do początku XX wieku, charakteryzujący się nawrotem do form gotyku» Zabudowa miasta pod wpływem neogotyku. 2. «budowla w… … Słownik języka polskiego
parterowy — 1. «nie mający pięter, mający tylko parter; znajdujący się na parterze» Parterowy dom, budynek. Parterowa zabudowa. Parterowe okna. ∆ sport. Akrobatyka parterowa «ewolucje gimnastyczne wykonywane na terenie stałym (podium, trawa itp.)» 2. rzad.… … Słownik języka polskiego
plac — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «duża, wolna przestrzeń w mieście, powstała najczęściej przy zbiegu lub skrzyżowaniu ulic, zwykle otoczona zabudową architektoniczną; pełni różne funkcje, np. miejsca zebrań publicznych, postoju pojazdów, rynku… … Słownik języka polskiego
przestrzenny — «związany z przestrzenią; położony, odbywający się w pewnej (trójwymiarowej) przestrzeni; zajmujący dużą przestrzeń; mający trzy wymiary» Orientacja, wyobraźnia przestrzenna. Ruch przestrzenny. Zabudowa, gospodarka przestrzenna. Rysunek… … Słownik języka polskiego
