- zajść
- dk zajdę, zajdziesz, zajdź, zaszedł, zaszła, zaszli, zaszedłszy - zachodzić ndk VIa, \zajśćdzę, \zajśćdzisz, \zajśćchodź, \zajśćdził1. częściej dk «idąc dotrzeć dokądś, przybyć gdzieś»
Zaszedł na wieczór do domu.
Spacerując zaszli aż do lasu.
Z trudem zaszedł do miasta.
∆ Słońce zaszło, księżyc zaszedł «słońce, księżyc przestały być widoczne, schowały się za horyzontem»◊ Zajść daleko, wysoko «zdobyć wysokie stanowisko, osiągnąć coś w życiu, zrobić karierę»◊ Zachodzić w głowę «zastanawiać się nad czymś; głowić się»2. «przechodząc obok odwiedzić kogoś; wstąpić gdzieś»Od czasu do czasu zachodziła do rodziców.
Codziennie zachodził do kawiarni.
3. «podejść do kogoś cichaczem, ukradkiem, zwykle od tyłu albo z boku»Zajść kogoś nieoczekiwanie.
Zajść kogoś z prawej, z lewej strony, od tyłu.
◊ Zachodzić komuś drogę «stawać na drodze przed kimś idącym; zastępować, zagradzać komuś drogę»4. «zaistnieć, zdarzyć się, wystąpić, zjawić się»Zaszły nowe okoliczności.
Zachodziła między nimi duża różnica zdań.
Zaszła pomyłka.
◊ Zajść w ciążę «o kobiecie: stać się brzemienną»5. «powlec się, pokryć się, zasnuć się czymś»Oczy zaszły łzami.
Szyby zaszły parą.
6. → zachodzić
Słownik języka polskiego . 2013.