- zakląć
- dk Xc, \zakląćklnę, \zakląćklniesz, \zakląćklnij, \zakląćklął, \zakląćklęła, \zakląćklęli, \zakląćklęty - zaklinać ndk I, \zakląćam, \zakląćasz, \zakląćają, \zakląćaj, \zakląćał, \zakląćany1. tylko dk «wypowiedzieć przekleństwo, przekląć»
Zakląć brzydko, szpetnie, ordynarnie.
Zakląć pod nosem.
2. częściej ndk «prosić o coś, błagać»Zaklinała go, żeby został.
◊ Zaklinać kogoś na wszystkie świętości, zaklinać kogoś na wszystko «bardzo kogoś o coś prosić»3. «w baśniach: rzucić czar, urok na kogoś; przemienić kogoś w coś za pomocą czarów; zaczarować»Królewna zaklęta w złotą kaczkę.
◊ Milczeć jak zaklęty «milczeć uporczywie»zakląć się - zaklinać się częściej ndk «zapewniać o czymś, zaręczać pod przysięgą; przysięgać»Zaklinał się, że jest niewinny.
Słownik języka polskiego . 2013.