zakończyć

zakończyć
dk VIb, \zakończyćczę, \zakończyćczysz, \zakończyćkończ, \zakończyćczył, \zakończyćczony - rzad. zakończać a. zakańczać ndk I, \zakończyćam, \zakończyćasz, \zakończyćają, \zakończyćaj, \zakończyćał, \zakończyćany
1. «doprowadzić coś do końca, do ostatecznego wyniku; załatwić coś definitywnie; ukończyć, skończyć»

Zakończyć zebranie, rozmowę, dyskusję.

Zakończyć pracę.

Zakończyć spory.

◊ Zakończyć życie «umrzeć»
2. «stać się ostatnią fazą, ostatnim etapem czegoś»

Bal kostiumowy zakończył karnawał.

zakończyć się «zostać doprowadzonym do końca; otrzymać jakieś zakończenie, jakiś koniec; skończyć się»

Spór zakończył się polubownie.

Wyprawa zakończyła się tragicznie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • zakończyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zakończyćczę, zakończyćczy, zakończyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zrobić, doprowadzić coś do końca; zaprzestać czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przesłuchanie zakończono ok. 4 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zakończyć — życie zob. życie 20 …   Słownik frazeologiczny

  • zakończyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zostać zakończonym, doprowadzonym do końca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zakończyła się wojna w Jugosławii. Zakończyły się eliminacje do konkursu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zakańczać — → zakończyć …   Słownik języka polskiego

  • zakończać — → zakończyć …   Słownik języka polskiego

  • zakończać — Zakończyć życie zob. życie 20 …   Słownik frazeologiczny

  • zakańczać — Zakończyć życie zob. życie 20 …   Słownik frazeologiczny

  • zabastować — zakończyć pracę …   Słownik gwary warszawskiej

  • zamknąć — dk Va, zamknąćnę, zamknąćniesz, zamknąćnij, zamknąćnął, zamknąćnęła, zamknąćnęli, zamknąćnięty, zamknąćnąwszy zamykać ndk I, zamknąćam, zamknąćasz, zamknąćają, zamknąćaj, zamknąćał, zamknąćany 1. «zasłonić, zakryć czymś wejście, wlot, otwór do… …   Słownik języka polskiego

  • wyjść — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”