zaoczny

zaoczny
\zaocznyni
«dziejący się, dokonywany w czasie nieobecności osoby zainteresowanej»

Wyrok zaoczny.

Zaoczne postępowanie sądowe.

∆ Studia zaoczne «studia dla pracujących polegające głównie na samodzielnej pracy studiujących, na uczestniczeniu jedynie (w określonych terminach) w prowadzonych przez uczelnię ćwiczeniach i konsultacjach oraz na zdawaniu egzaminów»
∆ Szkoła zaoczna, studium zaoczne «szkoła, studium umożliwiające naukę w domu według ustalonego programu, z obowiązkiem przysyłania prac pisemnych i zdawania egzaminów»
zaoczny w użyciu rzecz., pot. «osoba studiująca, ucząca się zaocznie; uczestnik kursu zaocznego»

Ćwiczenia, konsultacje, egzaminy dla zaocznych.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zaoczny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbywający się bez udziału osoby zainteresowanej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozprawa zaoczna. Wyrok zaoczny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… …   Słownik języka polskiego

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

  • zaocznie — 1. «pod czyjąś nieobecność, w czasie czyjejś nieobecności» Wybrać kogoś zaocznie do zarządu. Osądzić kogoś, wydać wyrok zaocznie. 2. «w sposób zaoczny, (ucząc się, studiując) systemem zaocznym» Studiować zaocznie. Ukończyć zaocznie technikum,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”