wyrok

m III, D. -u, N. \wyrokkiem; lm M. -i

1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór»

Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok.

Wyrok skazujący, uniewinniający.

Wyrok na zbrodniarzy wojennych.

Wyrok w sprawie o nadużycia gospodarcze.

Wyrok za kradzież.

Apelacja, odwołanie od wyroku.

Na mocy, na podstawie wyroku.

Odczytać, ogłosić, wydać wyrok.

Cofnąć, uchylić wyrok.

Odroczyć, zaskarżyć wyrok.

Czekać na wyrok.

Zostać skazanym wyrokiem sądu na dożywotnie więzienie.

Wyrok zapada.

Wyrok podlega apelacji, kasacji, zaskarżeniu.

Wyrok pozostaje w mocy.

Wyrok ciąży na kimś, grozi komuś.

∆ Wyrok prawomocny «wyrok, przeciwko któremu stronie nie przysługuje zwyczajny środek odwoławczy, a uprawomocnienie wyroku następuje po określonym terminie, liczonym od chwili ogłoszenia przez sąd sentencji lub doręczenia wyroku stronie»

∆ Wyrok zaoczny «wyrok wydany podczas nieobecności pozwanego (oskarżonego) na rozprawie»

∆ Wykonać wyrok «pozbawić kogoś życia na podstawie wyroku sądu»

◊ pot. Odsiadywać wyrok «przebywać w więzieniu czas określony wyrokiem»

przen.

Wyrok lekarza nie zostawiał nadziei.

2. częściej w lm, podn. «to, co niesie los, co się zdarza, zachodzi niezależnie od działania człowieka»

Wyroki opatrzności, losu.