zapaskudzić

zapaskudzić
dk VIa, \zapaskudzićdzę, \zapaskudzićdzisz, \zapaskudzićudź, \zapaskudzićdził, \zapaskudzićdzony - zapaskudzać ndk I, \zapaskudzićam, \zapaskudzićasz, \zapaskudzićają, \zapaskudzićaj, \zapaskudzićał, \zapaskudzićany,
posp. «zanieczyścić czymś (zwłaszcza odchodami); zabrudzić, zawalać»

Krowy zapaskudziły podwórze.

przen.

Zapaskudzona hipoteka.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zapaskudzić — pot. Zapaskudzić sobie, komuś życie, opinię itp. «popełnić coś, co negatywnie odbije się na czyimś życiu, czyjejś opinii itp.»: – Uważaj, Istvan – ostrzegał sekretarz Ferenz – uważaj, żeby za dużo o tobie nie gadali, bo wtedy koniec. Pójdzie… …   Słownik frazeologiczny

  • zapaskudzać — pot. Zapaskudzić sobie, komuś życie, opinię itp. «popełnić coś, co negatywnie odbije się na czyimś życiu, czyjejś opinii itp.»: – Uważaj, Istvan – ostrzegał sekretarz Ferenz – uważaj, żeby za dużo o tobie nie gadali, bo wtedy koniec. Pójdzie… …   Słownik frazeologiczny

  • oświnić — dk VIa, oświnićnię, oświnićnisz, oświń, oświnićnił, oświnićniony 1. pot. «postąpić z kimś po świńsku; oszkalować, oczernić kogoś» W rozmowie z kolegami mocno mnie oświnił i ośmieszył. 2. rzad. «ubrudzić coś; zapaskudzić» Oświnić otoczenie zabytku …   Słownik języka polskiego

  • zaświnić — dk VIa, zaświnićnię, zaświnićnisz, zaświnićświń, zaświnićnił, zaświnićniony posp. «zanieczyścić, zabrudzić, zapaskudzić» Ścieki zaświniły wodę rzeczki. Zaświnił palce tuszem. zaświnić się strona zwrotna czas. zaświnić Zaświnił się smarem …   Słownik języka polskiego

  • zapaskudzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zapaskudzaćam, zapaskudzaća, zapaskudzaćają, zapaskudzaćany {{/stl 8}}– zapaskudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zapaskudzaćdzę, zapaskudzaćdzi, zapaskudzaćudź, zapaskudzaćdzony, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} brudzić …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”