zaprzęg

zaprzęg
m III, D. -u, N. \zaprzęggiem; lm M. -i
«pojazd wraz z zaprzężonym koniem lub innym zwierzęciem pociągowym; koń zaprzężony do pojazdu; uprząż, pojazd wraz z uprzężą; zaprząg»

Psi zaprzęg.

Wóz z zaprzęgiem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zaprzęg — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. zaprzęgęgu {{/stl 8}}{{stl 7}} zwierzęta zaprzężone do jakiegoś pojazdu, np. wozu, sań; pojazd wraz z zaprzężonymi do niego zwierzętami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyścig zaprzęgów. Konie chodzą w zaprzęgu. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • lejc — m II, D. a; lm M. e, D. ów ( y) zwykle w lm «część uprzęży, sznur lub rzemień przywiązany z obu stron do uzdy i służący do kierowania koniem w zaprzęgu; także rzemień stanowiący część uzdy; cugle, wodze» Ująć, ściągnąć lejce. Ściągnąć konie… …   Słownik języka polskiego

  • cug — m III, D. u, Ms. cuggiem; lm M. i 1. pot. «przepływ powietrza w piecu, wentylatorze itp.» 2. przestarz. «zaprzęg składający się z sześciu lub czterech koni, zwykle jednej maści, zaprzężonych parami» Jechać cugiem. 3. przestarz. zwykle w lm «para… …   Słownik języka polskiego

  • cugowy — przym. od cug a) w zn. 1: Koń cugowy. b) w zn. 2: Zaprzęg cugowy …   Słownik języka polskiego

  • czwórka — ż III, CMs. czwórkarce; lm D. czwórkarek 1. «cyfra oznaczająca liczbę 4» 2. «stopień szkolny oznaczający ocenę dobrą» Dostać, mieć czwórkę z matematyki. 3. «grupa czterech osób, zwierząt, przedmiotów» Cała czwórka zasiadła do brydża. Uczyli się w …   Słownik języka polskiego

  • czwórkowy — przym. od czwórka (zwykle w zn. 2, 4, 5) a) w zn. 2: Czwórkowy uczeń. b) w zn. 4: Kolumna czwórkowa. c) w zn. 5: Czwórkowy zaprzęg koni …   Słownik języka polskiego

  • dyszlowy — przym. od dyszel Dyszlowy zaprzęg. ∆ Koń dyszlowy «koń zaprzęgnięty do wozu, chodzący przy dyszlu» dyszlowe blm w użyciu rzecz. «w Polsce średniowiecznej: opłata za korzystanie z dróg, pobierana na rogatkach od przejeżdżających pojazdów» …   Słownik języka polskiego

  • konny — konni «jeżdżący konno, posługujący się koniem albo końmi; poruszający się przy pomocy konia, zaprzężony w konia lub konie, z udziałem konia lub koni» Rycerz konny. Oddział konny. Konna piechota. Konna przejażdżka. Konny zaprzęg, wóz, tramwaj.… …   Słownik języka polskiego

  • parokonny — «zaprzężony w parę koni» Zaprzęg, wóz parokonny …   Słownik języka polskiego

  • poszóstny — «zaprzężony w sześć koni» Poszóstna kareta. Poszóstny zaprzęg, cug …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”