Zaszczytna nagroda, misja.
Zaszczytne zadanie, wyróżnienie.
Słownik języka polskiego . 2013.
zaszczytny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} przynoszący komuś zaszczyt, będący zaszczytem – powodem do chluby, dumy; chlubny, chwalebny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaszczytna funkcja. Zaszczytny obowiązek, stanowisko, tytuł. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaszczytny — Zaszczytne miejsce zob. miejsce 5 … Słownik frazeologiczny
mundur — 1. Obraza munduru «uchybienie osobie noszącej mundur, uchybienie godności żołnierza» 2. Splamić mundur «popełnić czyn niegodny tego, kto nosi mundur»: (...) splamił mundur współpracą z okupantem. K. Kolińska, Orzeszkowa. 3. Włożyć, przywdziać… … Słownik frazeologiczny
chlubny — chlubnyniejszy «taki, jakim można się chlubić; przynoszący chwałę, zaszczyt; zaszczytny, chwalebny» Chlubne świadectwo. Chlubny czyn … Słownik języka polskiego
chwalebny — chwalebnyniejszy 1. «godny pochwały; przykładny, wzorowy» Chwalebny zwyczaj. Chwalebne zamiary, dążenia. 2. książk. «przynoszący chwałę; zaszczytny, chlubny» Chwalebna śmierć. Chwalebne blizny, rany … Słownik języka polskiego
dostojeństwo — n III, Ms. dostojeństwowie 1. blm «powaga, znaczenie wynikające z zajmowanego zaszczytnego stanowiska albo wypływające z wartości umysłowych lub moralnych; majestat» Poczucie własnego dostojeństwa. 2. blm «godny, poważny charakter czegoś, godne,… … Słownik języka polskiego
godność — ż V, DCMs. godnośćści 1. blm «poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma» Godność człowieka, pisarza, żołnierza itp. Mieć poczucie godności. Odejść, odmówić z godnością. 2. lm MD. godnośćści «zaszczytne… … Słownik języka polskiego
krzesło — n III, Ms. krzesłoeśle; lm D. krzesłoseł 1. «mebel służący do siedzenia, mający z tyłu oparcie» Krzesło drewniane, rzeźbione, wyściełane, gięte, miękkie, skórzane. Rząd krzeseł. Usiąść, siedzieć na krześle. Zajmować krzesło. Poprawić się na… … Słownik języka polskiego
maestro — m IV, DB. maestrora, Ms. maestrotrze; lm M. maestroowie, DB. maestrorów «zaszczytny tytuł, zwłaszcza u Włochów, dawany znakomitym muzykom (kompozytorom, wirtuozom, dyrygentom); osoba nosząca ten tytuł; mistrz» ‹wł. z łac.› … Słownik języka polskiego
mahatma — m odm. jak ż IV, CMs. mahatmamie; lm M. mahatmamowie, DB. mahatmamów 1. Mahatma «zaszczytny tytuł Gandhiego, przywódcy hinduskiego ruchu wolnościowego» 2. «tytuł ascety, mistyka, filozofa w Indiach» ‹z sanskr.› … Słownik języka polskiego
